Różne rodzaje systemów hydroponicznych do uprawy marihuany

Luke Sumpter

Dziennikarz specjalizujący się w konopiach i badacz nauk o zdrowiu

Luke Sumpter

Ostatnia aktualizacja: 31 Lipiec 2020

Uprawa hydroponiczna wykorzystuje wodę jako główne podłoże. Rośliny marihuany najczęściej zawiesza się nad zbiornikiem z pożywką, umieszczając je w koszykach wypełnionych kulkami glinianymi lub wełną mineralną. W miarę rozwoju korzenie wydłużają się i wrastają bezpośrednio w roztwór poniżej.

Uprawa hydroponiczna ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjną uprawą w glebie. Roślinom o wiele łatwiej jest przyswajać składniki odżywcze unoszące się w pożywce, co przekłada się na szybszy, silniejszy wzrost. W efekcie rośliny uprawiane w hydroponice zwykle dają większe plony w krótszym czasie.

Poniżej przyjrzymy się sześciu najpopularniejszym technikom stosowanym w hydroponicznej uprawie marihuany. Zobaczysz, na czym polegają oraz jakie są ich główne zalety i wady.

1. UPRAWA W GŁĘBOKIEJ WODZIE (DWC)

Jako jedna z najpopularniejszych metod hydroponicznych, DWC oferuje prosty i bardzo skuteczny sposób na uprawę soczystych, żywicznych topów. W takim systemie rośliny umieszczone są nad zbiornikiem z roztworem odżywczym, w plastikowych koszykach. Sprawdzi się praktycznie każdy pojemnik, ale najtańszą opcją są zwykłe kuwety i wiadra.

Hodowcy wywiercają w pokrywach tych pojemników otwory na tyle duże, by koszyki mogły stabilnie w nich spoczywać, nie wpadając do środka. Następnie przenoszą siewki do koszyków i otaczają bryłę korzeniową keramzytem, aby całość dobrze unieruchomić. W miarę wzrostu roślin korzenie przerastają w dół, aż do zbiornika z roztworem pod spodem. Hodowcy na bieżąco uzupełniają wodę mineralnymi nawozami, aby zaspokoić rosnące potrzeby pokarmowe roślin.

Systemy DWC wyposażone są również w kostki napowietrzające umieszczone w zbiorniku. Urządzenia te wtłaczają tlen do wody, dzięki czemu korzenie mogą nadal „oddychać”, mimo że są całkowicie zanurzone. Obecność tlenu ogranicza także rozwój beztlenowych bakterii, które w przeciwnym razie szybko doprowadziłyby do gnicia korzeni.

Zalety:

• Łatwa konfiguracja
• Stosunkowo tani system
• Szybki wzrost roślin
• Możliwość łatwej automatyzacji

Wady:

• Wrażliwa na wahania pH
• Zautomatyzowane systemy mogą generować wysokie koszty prądu
• Korzenie mogą się udusić w razie awarii pomp

2. SYSTEM ZALEWOWO-ODPŁYWOWY (EBB AND FLOW)

W systemach typu ebb and flow (przepływ i odpływ) rośliny umieszcza się nad pojemnikiem – podobnie jak w modelu DWC – z tą różnicą, że ten zbiornik co jakiś czas pozostaje pusty. Pojemnik stoi nad zbiornikiem z wodą i roztworem odżywczym. Pompa łączy oba zbiorniki i w regularnych odstępach czasu wtłacza wodę do pojemnika z roślinami. System zalewa korzenie roślin roztworem odżywczym, całkowicie je zanurzając, dzięki czemu mogą pobierać minerały i wodę.

Po określonym czasie pompa wyłącza się, a roztwór spływa z powrotem do zewnętrznego zbiornika, co pozwala korzeniom przez dłuższą chwilę oddychać i lekko przeschnąć.

Zalety:

• Rośliny mają zapewnione odpowiednie okresy na pobieranie składników odżywczych i „oddychanie”
• Brak głośnych pomp
• Można je układać w stos, zajmuje bardzo mało miejsca
• System może być w pełni zautomatyzowany

Wady:

• Automatyzacja może znacząco podnieść rachunki za prąd
• Awaria systemu może zniszczyć całe uprawy
• Wymaga częstego czyszczenia, aby zapobiegać chorobom korzeni

3. SYSTEM KNOTOWY (WICKING)

Jako najprostsza z metod, systemy knotowe sprowadzają uprawę hydroponiczną do absolutnych podstaw. W takim rozwiązaniu nie używa się ani kamieni napowietrzających, ani pomp. Zamiast tego całość opiera się na zjawisku podciągania kapilarnego działającego wbrew grawitacji — proste materiały, takie jak sznur nylonowy czy tkanina, zasysają wodę do góry.

Rośliny umieszczone są w koszyku nad zbiornikiem wypełnionym pożywką. Korzenie wrastają w dół, w stronę zbiornika, ale nie dotykają bezpośrednio wody. Przestrzeń między systemem korzeniowym a roztworem pokonuje knot, który tworzy pasywny układ nawadniający. Rośliny pobierają z niego wodę dokładnie wtedy, gdy jej potrzebują.

Zalety:

• Przelewanie jest praktycznie niemożliwe
• Korzenie mają doskonały dostęp do tlenu
• Proste, niewymagające technologii i całkowicie ciche rozwiązanie
• Świetny wybór dla początkujących

Wady:

• Nie nadaje się do dużych, intensywnie pijących roślin
• Podatny na pleśń

4. NAWADNIANIE KROPLUJĄCE

Hydroponiczne systemy kroplujące wykorzystują nawadnianie, w którym pożywka powoli skapuje na system korzeniowy roślin. Rośliny umieszczone są w tacy uprawowej wypełnionej obojętnym podłożem, takim jak coco coir. Taca znajduje się nad zewnętrznym zbiornikiem z wodą, w którym umieszczona jest pożywka oraz kostka napowietrzająca. Pompa tłoczy roztwór do systemu nawadniania kroplowego, zapewniając stały, ale powolny dopływ składników odżywczych i wody.

Siła grawitacji przeciąga pożywkę przez podłoże uprawowe, wzdłuż korzeni roślin, a jej nadmiar spływa rurą z powrotem do zewnętrznego zbiornika.

Zalety:

• Bardzo ekonomiczny i oszczędzający wodę
• Łatwy do zautomatyzowania
• Odpowiedni dla początkujących
• Idealny do gorącego, suchego klimatu

Wady:

• System nawadniający może się zatykać
• Automatyzacja może być kosztowna
• Pompa i kamień napowietrzający generują hałas

5. AEROPONIKA

Systemy aeroponiczne dostarczają korzeniom wody i nawozów w postaci delikatnej, rozpylonej mgiełki, zamiast stałego przepływu czy zbiornika z wodą. Taki system składa się z tacy uprawowej oraz zbiornika na wodę. Rośliny umieszcza się w koszykach nad tacą, a na każdy koszyk nakłada się kołnierz, który zapobiega ulatnianiu się drobnej mgiełki na zewnątrz.

Po bokach stołu uprawowego montuje się szereg dysz. Liczne przewody doprowadzają z zewnętrznego zbiornika pożywkę do dysz, które rozpylają ją na korzenie w postaci delikatnej mgły. Nadmiar wody spływa na dno tacy i z powrotem trafia do zbiornika.

Zalety:

• Zapewnia dobrą wentylację podłoża
• Oszczędza wodę
• Umożliwia szybkie wchłanianie składników odżywczych

Wady:

• Wymaga stałej, uważnej kontroli
• Zaawansowana technika
• Do sprawnego działania potrzebna jest automatyzacja
• Podatna na pleśń

6. TECHNIKA CIENKIEGO FILMU ODŻYWCZEGO (NFT)

W systemie NFT korzenie są nieustannie zanurzone w płynącym strumieniu roztworu odżywczego. Metoda ta ma pewne cechy wspólne z systemem zalewowo‑odpływowym (ebb and flow), jednak w tym przypadku korzenie otrzymują stały dopływ wody.

W NFT rośliny podwiesza się nad tacą, której dno ma delikatny spadek. Pompa tłoczy roztwór odżywczy na górny koniec tacy, a grawitacja kieruje go w dół w stronę rury odpływowej po przeciwnej stronie, skąd roztwór wraca z powrotem do zbiornika. Płynąca woda jednocześnie dostarcza korzeniom składników odżywczych i tlenu.

Zalety:

• Zużywa bardzo mało wody
• Dotlenia system korzeniowy
• Łatwe w montażu i obsłudze

Wady:

• Rośliny nie otrzymają składników odżywczych, jeśli pompa ulegnie awarii lub się zepsuje

PODSUMOWANIE

Uprawa hydroponiczna pozwala hodowcom uzyskać imponujące rezultaty w bardzo krótkim czasie. Choć te systemy mogą wydawać się oderwane od natury, w rzeczywistości sprzyjają środowisku. Zużywają co prawda sporo energii, ale pozwalają zaoszczędzić znacznie więcej wody niż uprawy indoor i outdoor prowadzone w glebie.

Opisane powyżej sześć metod to jedne z najczęściej stosowanych rozwiązań. Każda z nich ma liczne odmiany, a do odkrycia pozostaje jeszcze wiele innych technik.