Kaktusy meskalinowe

Silne substancje psychodeliczne występują w całym świecie przyrody – od grzybów zawierających psylocybinę po ropuchy wytwarzające DMT. Nie do końca wiemy, dlaczego tak jest. Niektórzy twierdzą, że te zmieniające świadomość związki mają odstraszać potencjalnych drapieżników. Inni uważają, że zostały nam dane przez wyższą siłę, aby umożliwić kontakt z tym, co boskie. Jedną z takich substancji jest meskalina. Ten psychodeliczny alkaloid występuje w kilku gatunkach kaktusów i od tysięcy lat jest wykorzystywany do wywoływania odmiennych stanów świadomości. Przyjrzyjmy się historii tych wyjątkowych organizmów, ich działaniu oraz temu, jak je uprawiać i w jaki sposób je przyjmować.

Czym są kaktusy zawierające meskalinę?

Kaktusy zawierające meskalinę rosną w Andach, Meksyku oraz na południowym zachodzie Stanów Zjednoczonych. W tych regionach są wykorzystywane w obrzędach od niemal 6000 lat. Za ich psychodeliczne działanie odpowiada alkaloid z grupy fenyloetyloamin – meskalina.

Badacze uważają, że to rdzenne społeczności z terenów dzisiejszego Teksasu i Nowego Meksyku jako pierwsze zaczęły używać kaktusów meskalinowych w celach rytualnych. Świadczą o tym zoomorficzne i antropomorficzne wizerunki odkryte w jaskiniach Shumla w Teksasie. Kaktusy meskalinowe odgrywały także ważną rolę w praktykach duchowych ludu Huichol w Meksyku oraz u Azteków, którzy stosowali je podczas ceremonii religijnych.

Hiszpanie byli pierwszymi mieszkańcami Starego Świata, którzy zetknęli się z tymi roślinami. W swoich relacjach opisywali, jak członkowie meksykańskich plemion przyjmowali przygotowane z nich wyciągi przed całonocnymi tańcami i transami.

Dopiero tysiące lat po tym, jak ludzie zaczęli wykorzystywać kaktusy meskalinowe ze względu na ich halucynogenne właściwości, zajęli się nimi naukowcy z Zachodu. W 1897 roku niemiecki farmakolog Arthur Heffter jako pierwszy wyizolował i zidentyfikował meskalinę. Niespełna trzy dekady później austriacki chemik Ernst Späth po raz pierwszy zsyntetyzował tę substancję w warunkach laboratoryjnych.

Meskalina przebiła się do zachodniej kultury masowej w latach 50. XX wieku. Duży wpływ miał na to pisarz i filozof Aldous Huxley, który spopularyzował meskalinę książką „Drzwi percepcji”, opisując w niej własne doświadczenia psychodeliczne. Do dalszego nagłośnienia roli tej substancji przyczynili się także entuzjasta enteogenów i psychiatra Humphry Osmond oraz słynny chemik psychodelików Alexander Shulgin.

Różne gatunki kaktusów meskalinowych

Istnieje kilka gatunków kaktusów wytwarzających meskalinę. Część z nich to niepozorne, miniaturowe rośliny rosnące w zawrotnie wolnym tempie, inne wyrastają na prawdziwe giganty, które pną się w górę zadziwiająco szybko.

Peyotl to prawdopodobnie najsłynniejszy kaktus zawierający meskalinę. Ten klasyczny sukulent występuje naturalnie od południowo‑zachodniego Teksasu po Meksyk. Peyotl należy do najbardziej **psychoaktywnych kaktusów halucynogennych** i po wysuszeniu zawiera 3–6% meskaliny. Pod naukową nazwą Lophophora williamsii kryje się kaktus pozbawiony kolców, który rozwija się niezwykle wolno. Od nasiona do dojrzałej rośliny może minąć nawet trzy lata. Nawet wtedy peyotl rzadko przekracza 7 cm wysokości i 12 cm średnicy. Tworzy charakterystyczny, bulwiasty „guzik” i od czasu do czasu wypuszcza pojedynczy, biało‑różowy kwiat. Niestety, powolny wzrost w połączeniu z nadmiernym pozyskiwaniem z natury sprawił, że gatunek ten uznano za narażony na wyginięcie.

Peyotl (Lophophora williamsii)

(628)

(628)

Peyotl (Lophophora williamsii)

Zobacz produkt

Lophophora decipiens to odrębny gatunek z rodziny peyotli. Ta szybciej rosnąca odmiana wygląda niemal identycznie i osiąga zbliżone rozmiary. Pochodzi z meksykańskiego stanu Coahuila i w naturze jest niezwykle trudna do odnalezienia.

San Pedro (Echinopsis pachanoi) był tradycyjnie wykorzystywany w regionie Andów od co najmniej 2000 lat. Doskonale czuje się na wysokościach do 3000 m n.p.m. w pasmach górskich Ekwadoru, Peru, Argentyny, Boliwii i Chile. W przeciwieństwie do niewielkiego peyotlu, San Pedro rośnie znacznie wyżej, tworząc wysoki, kolumnowy pęd. Może przyrastać nawet o 40 cm rocznie i osiągać 4–6 m wysokości. Wytwarza liczne żółtobrązowe kolce oraz efektowne, białe kwiaty. Suszony kaktus zawiera około 2,4% meskaliny.

Bolivian torch (Echinopsis lageniformis) to gatunek kaktusa meskalinowego pochodzący z wysokogórskich pustyń Boliwii. Ten kolumnowy kaktus szybko rośnie i dorasta do 2–5 m. Wyróżnia się ośmioma wyraźnymi żebrami, z których każde pokryte jest brązowymi kolcami. Bolivian torch ma również bogatą historię użycia rytualnego i wśród rdzennych społeczności znany jest jako „wachuma”. Zawiera jednak stosunkowo niewiele meskaliny – po wysuszeniu jedynie około 0,56%.

Echinopsis zamnesiana to autorska odmiana Zamnesii, należąca do słynnego rodzaju Echinopsis. Na pierwszy rzut oka może przypominać inne kaktusy kolumnowe, ale wyróżnia się subtelnymi cechami, które nadają jej unikatowy charakter.

Wyrastając ponad inne **kaktusy z meskaliną**, ten szybko rosnący, wyjątkowo mocny gatunek ma głębokie, historyczne korzenie. Jego użycie sięga nawet 2000 lat wstecz, kiedy to starożytni szamani mieli wykorzystywać kaktusy Echinopsis w rytuałach oczyszczających, by wypędzać złe duchy i otwierać umysł na kontakt z boskością. Również współcześnie roślina ta znajduje zastosowanie – jako bogate źródło psychoaktywnego alkaloidu meskaliny, Echinopsis zamnesiana zabiera użytkowników w intensywną, głęboko introspektywną podróż.

Echinopsis „zamnesiana”

(9)

(9)

Echinopsis „zamnesiana”

Zobacz produkt

DZIAŁANIE KAKTUSÓW Z Meskaliną

Meskalina należy do grupy substancji psychoaktywnych z rodziny fenyloetyloamin, do której zalicza się także MDMA. To odróżnia ją od innych naturalnych psychodelików – takich jak psylocybina czy DMT – które klasyfikuje się jako tryptaminy.

Po zażyciu meskalina przedostaje się do mózgu i zaczyna wiązać się z receptorami serotoninowymi. Cząsteczka wykazuje szczególne powinowactwo do receptorów 1A, 2A, 2B oraz 2C. Oddziałuje również na receptory dopaminowe.

Na tle innych psychodelików meskalina jest stosunkowo słaba: szacuje się, że jest około 4000 razy mniej silna niż LSD i około 30 razy mniej silna niż psylocybina. Mimo to odpowiednio wysoka dawka potrafi wywołać głęboką zmianę stanu świadomości. Pełna dawka w zakresie 200–400 mg szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, a pierwsze efekty pojawiają się zwykle po około 30 minutach. Szczyt doświadczenia następuje mniej więcej po dwóch godzinach, a działanie może utrzymywać się do ośmiu godzin.

Podróż po meskalinie to bardzo subiektywne doświadczenie psychodeliczne, które u każdego może wyglądać nieco inaczej. Często opisywane efekty to wizje spiral, wzorów, motywów architektonicznych i zwierząt. Typowa jest także synestezja (widzenie dźwięków, „słyszenie” kolorów) oraz uczucie euforii i głębokiej więzi z otoczeniem.

Tak Aldous Huxley opisywał zniekształcone postrzeganie rzeczywistości pod wpływem meskaliny: „Miejsce i odległość przestają mieć większe znaczenie. Umysł postrzega wszystko w kategoriach intensywności istnienia, głębi znaczenia oraz wzajemnych relacji w obrębie jednego wzoru”.

Jak kupić kaktusy z meskaliną

Nie każdy ma możliwość wyprawy wysoko w Andy w poszukiwaniu halucynogennych kaktusów. Gatunki zagrożone, takie jak pejotl, powinny zresztą zostać pozostawione w spokoju, aby mogły odrodzić się po latach nadmiernych zbiorów. Na szczęście, aby poznać działanie meskaliny, nie musisz organizować wyprawy życia – kaktusy mogą zostać wysłane prosto pod Twoje drzwi. Zanim złożysz zamówienie, koniecznie sprawdź aktualny status prawny meskaliny w swoim kraju.

Przed zakupem zastanów się, który gatunek kaktusa najbardziej Ci odpowiada i jakiego rodzaju efektów oczekujesz. Odwiedź sklep Zamnesia, gdzie znajdziesz starannie wyselekcjonowane kaktusy zawierające meskalinę z różnych gatunków.

Jak uprawiać kaktusy z meskaliną

Możesz od razu doświadczyć działania meskaliny, kupując już dojrzały kaktus. Wyhodowanie własnej rośliny daje jednak ogromną satysfakcję i sprawia, że całe przeżycie staje się czymś wyjątkowym. Kaktus możesz wyprowadzić zarówno z nasion, jak i sklonować go za pomocą sadzonki.

Aby wyhodować kaktus z nasion, potrzebujesz dobrze przepuszczalnego podłoża do roślin doniczkowych, z wierzchnią warstwą piasku. Umieść nasiona w propagatorze i dbaj, by podłoże pozostawało lekko wilgotne. Kiełkowanie nie zajmie wiele czasu. Gdy pojawią się młode rośliny, przesadź każdą do osobnej doniczki, ustaw je na dobrze oświetlonym parapecie i podlewaj dopiero wtedy, gdy podłoże całkowicie przeschnie.

Rozmnażanie kaktusa z sadzonki jest równie proste. Weź sadzonkę i wsuń jej suchą podstawę na głębokość około 5 cm w całkowicie suche, specjalne podłoże do kaktusów. Ustaw doniczkę w suchym miejscu, z dala od bezpośredniego słońca. W ciągu 3–4 tygodni kaktus zacznie wytwarzać korzenie. Gdy młoda roślina się ukorzeni, przenieś ją w miejsce z bezpośrednim dostępem światła słonecznego i raz w tygodniu podlewaj niewielką ilością wody z dodatkiem pożywki.