Czym jest marihuana prasowana (brick weed)?

CZYM TAK NAPRAWDĘ JEST BRICK WEED?

W prostym, stonerskim żargonie brick weed to po prostu sprasowana marihuana uformowana w kształt cegły. W praktyce tym mianem określa się każdą mocno skompresowaną trawkę, niezależnie od dokładnego kształtu i rozmiaru. Standardowa „uliczna cegła” ważyła zwykle około 500 g lub 1 lb, zdarzały się też cegły po 1 kg.

Złote czasy brick weedu przypadły na lata 70. i 80., choć w niektórych miejscach był popularny nawet do początku lat 2000. Okres prohibicji stworzył czarny rynek konopi. Zanim wybuchła rewolucja domowej uprawy, brick weed był najczęściej spożywaną formą marihuany na świecie. W mrocznych czasach cegły zioła zalewały zarówno USA, jak i Europę.

SKĄD SIĘ WZIĘŁA?

Większość takiej marihuany pochodziła z Ameryki Południowej, Meksyku lub Tajlandii i musiała pokonać naprawdę długą drogę, zanim trafiła do odbiorców. Uprawy marihuany outdoor były regularnie ścinane, a następnie w całości prasowane przemysłowymi prasami w twarde kostki, przeznaczone wyłącznie na eksport do USA oraz krajów Europy. W takiej postaci przemytnicy mogli przewozić znacznie więcej nielegalnej marihuany, co ułatwiało transport i zwiększało marżę zysku dzięki mocnemu skompresowaniu towaru.

Marihuana sprzedawana luzem, a nie w formie „cegieł”, była dla przeciętnego palacza z Zachodu rzadkim widokiem. Nawet haszysz, który wtedy krążył na rynku, najczęściej miał postać zbitej bryły. Porcje odkrajano od wystandaryzowanych bloków 9 oz / 250 g, które wyglądały trochę jak bardzo gruba tabliczka czekolady z zaokrąglonymi krawędziami.

KIEDYŚ POTRZEBNE BYŁY DOBRE UKŁADY

Brudny, zanieczyszczony haszysz typu „soap bar” i sprasowana „brick weed” były w zasadzie jedynymi odmianami konopi, jakie mieli w ofercie typowi uliczni dealerzy. Od czasu do czasu jakiś śmiałek przemycał rarytasy w rodzaju wykwintnej indyjskiej charas, Turkish Cream czy afgańskiej miękkiej czarnej żywicy. Jednak „Midnight Express” wciąż żył w pamięci zarówno dilerów, jak i palaczy, więc takie dostawy należały do rzadkości. Jeśli nie miałeś bezpośredniego kontaktu do Howarda Marksa albo Brotherhood of Eternal Love, paliłeś badziewie i jeszcze płaciłeś za nie jak za zboże.

JAKA JEST JAKOŚĆ SPRASOWANEJ MARIHUANY (BRICK WEED)?

Jakość tzw. brick weed zawsze będzie niższa, niż gdyby susz w ogóle nie został sprasowany. Wciskanie kwiatów w prasę miażdży trichomy i całkowicie odbiera topom atrakcyjny wygląd. Zazwyczaj do sprasowania trafiają całe rośliny. Łodygi, nasiona, liście i kwiaty są spłaszczane razem, żeby zwiększyć objętość bloków. Czasami plon najpierw się ścina i daje mu się chwilę na wyschnięcie w pełnym słońcu, ale najczęściej rolnicy zrywają i prasują rośliny, gdy marihuana jest jeszcze wilgotna. W obu przypadkach o jakości premium nie ma mowy.

Średnia zawartość THC w brick weed sięgała około 5%. Od czasu do czasu trafiały się lepsze partie, zbliżające się do 10% THC – za taki towar trzeba było jednak dopłacić. Zmienna moc nie była jednak najgorszą z wielu niekonsekwencji.

Sprasowana marihuana potrafiła być tak sucha i krucha, że rozpadała się na pył w palcach. Innym razem cuchnęła amoniakiem i była wilgotna w środku. Kupowanie brick weed zawsze wiązało się z ryzykiem. Według dzisiejszych standardów cały ten towar to po prostu szmelc.

JAK SPULCHNIĆ ZESCHNIĘTĄ MARIHUANĘ Z KOSTKI

Jeśli w zapasie została ci już tylko sprasowana marihuana z kostki, wciąż możesz z nią coś zrobić. Oto kilka sposobów na ponowne nawilżenie tego mocno ściśniętego suszu. Wiadomo, że świeże topy można przechowywać razem z przesuszonymi, żeby znów nabrały puszystości. Ale skoro chcesz ratować kostkę, najpewniej nie masz pod ręką soczystego, świeżego topa, który mógłby ci w tym pomóc.

1) UŻYJ PLASTRA POMARAŃCZY LUB CYTRYNY

Na początek lekko pokrusz swoją sprasowaną marihuanę – w razie potrzeby użyj do tego nożyczek. Następnie wrzuć niewielkie kawałki do szklanego słoika. Przykryj wierzch słoika folią aluminiową i zrób w niej kilka dziurek szpilką. Włóż plaster cytrusa do środka i zakręć słoik pokrywką. Raz dziennie otwieraj słoik na około 10 minut i obserwuj zmiany przez mniej więcej tydzień. W ten sposób susz powinien odzyskać wilgoć i nabrać delikatnego cytrusowego aromatu.

2) UŻYJ CZAJNIKA (MAŁY ZAPAS)

Masz mały kawałek sprasowanej trawki i chcesz chociaż spróbować wyciągnąć z niego coś przyjemnego? Prosty i skuteczny sposób na nawilżenie niewielkiego fragmentu takiej cegły to włożenie go do czystej skarpety i delikatne potrzymanie nad parą z gotującego się czajnika przez 30–45 sekund. Nie przesadzaj z czasem. Uważaj też przy wyjmowaniu – wywróć skarpetę na lewą stronę, żeby jak najmniej stracić. Potem rozłóż susz na papierowym ręczniku kuchennym i pozwól mu doschnąć przez 4–6 godzin, zanim zaczniesz palić.

3) UŻYJ GARNKA I SITKA (WIĘKSZY ZAPAS)

Podobnie jak przy poprzedniej metodzie, para wodna sprawdzi się też przy „odratowaniu” większego zapasu sprasowanej marihuany (brick weed). Warto ją wcześniej choć trochę rozdrobnić – jeśli masz 28 g, czyli 1 oz, podziel całość mniej więcej na ćwiartki. Musisz ocenić to na oko, bo mocno przesuszone kawałki mogą potrzebować nawet ponad 2 minut na parze.

Najczęściej wystarcza jednak 60–90 sekund. Włóż pokruszone kawałki do sitka i trzymaj je nad gotującą się wodą w garnku. Zachowaj przy tym szczególną ostrożność. Następnie przełóż zaparzone kawałki na papierowe ręczniki, żeby wchłonęły nadmiar wilgoci, i zostaw do całkowitego wyschnięcia na noc, zanim zaczniesz je palić.

SPADAJĄCY POPYT

Oto kilka powodów, dla których tak zwany brick weed w dużej mierze zniknął ze współczesnej kultury konopi.

1. Nowoczesne metody uprawy

Pod koniec lat 80. popyt na tzw. „brick weed” zaczął gwałtownie spadać. Wraz z rozwojem uprawy konopi w pomieszczeniach pojawiło się zupełnie nowe pokolenie użytkowników. Koneserzy oczekiwali suszu typu sinsemilla. Pojawienie się w latach 90. niezawodnych nasion marihuany feminizowanych wyniosło domową uprawę na wyższy poziom. Postęp w oświetleniu sztucznym, techniki takie jak SOG (Sea of Green) i ScrOG (Screen of Green) oraz krzyżowanie odmian sprawiły, że użytkownik konopi mógł samodzielnie uprawiać rośliny i stać się w pełni niezależny, uzyskując susz z zawartością THC przekraczającą 20%.

2. Legalizacja

Wraz z tym, jak legalizacja konopi rozprzestrzenia się z kraju na kraj, a społeczne nastawienie stopniowo się zmienia, medyczne zastosowanie marihuany coraz mocniej wchodzi do głównego nurtu. Również rekreacyjne używanie konopi nie jest już obciążone takim piętnem jak kiedyś. Kluby konopne, coffeeshopy i licencjonowane dispensaria oferują legalną, wysokiej jakości marihuanę oraz koncentraty, które zdecydowanie przewyższają tzw. „brick weed” – co w efekcie zmniejsza popyt na czarnorynkowy towar.

Steven Voser

Steven Voser jest niezależnym dziennikarzem specjalizującym się w tematyce konopi. Od ponad 6 lat pisze o wszystkim, co związane z weedem – od uprawy, przez sposoby konsumpcji, aż po dynamicznie rozwijającą się branżę i niejednoznaczne regulacje prawne, które ją otaczają.

Przeczytaj pełną biografię