Odmiany Cheese: skąd bierze się ten zapach?

ODMIANA CHEESE

Cheese. Ta słynna, „skunkowa dziwaczka” z początku lat dziewięćdziesiątych. Jedyny w swoim rodzaju, przypadkowy fenotyp, który zrobił ewolucyjny krok w bok i dał coś absolutnie wyjątkowego. Cheese i cała jej scena hybrydowa to wciąż jedne z najbardziej pożądanych nasion marihuany w Wielkiej Brytanii i Europie. To ta odmiana, przy której awaria filtra węglowego oznacza, że cały dom pachnie jakbyś mieszkał w starej skarpecie, przez którą przecisnięto zepsute mięso, leśne jagody i terpentynę. Za ten niezwykły bukiet i długo utrzymujący się posmak odpowiada specyficzna kombinacja terpenów w żywicy rośliny. Terpeny, terpenoidy i flawonoidy są odbierane przez różne mechanizmy w jamie ustnej oraz przez opuszki węchowe w mózgu. Różne kombinacje tej rodziny lotnych estrów tworzą to, co człowiek rozpoznaje jako zapach i smak. W zależności od proporcji, w jakich te terpeny się łączą, charakterystyczna „serowość” może przypominać delikatny, długo dojrzewający kremowy cheddar lub przerodzić się w totalne „Rottapalooza”. Przy wszystkich odmianach Cheese aż ślinka cieknie. Po jednym razie budzi się pierwotne pragnienie, żeby sięgnąć po więcej.

TERPENY

Za charakterystyczny zapach odmiany Cheese nie odpowiada jeden, pojedynczy związek, lecz subtelna mieszanka wielu składników. Wśród nich znajdują się terpeny, takie jak kwas oktanowy o nieprzyjemnej, tłustej i zjełczałej woni, metylo-tert-butylowy eter o owocowym, ananasowym aromacie, etylometylokwas octowy o słodkim zapachu przypominającym landrynki gruszkowe, kwas heksanowy kojarzący się z zapachem zwierząt lub obory oraz metylomerkaptan, który pachnie jak zgniła kapusta lub odchody zwierzęce. Najbardziej charakterystycznym terpenem w odmianie Cheese jest kwas izowalerianowy. W innych kontekstach powstaje on w wyniku rozkładu białek w pocie przez bakterię Staphylococcus epidermidis i w dużej mierze odpowiada za woń szatni sportowych czy nieświeżej pościeli. Jest też czynną substancją o działaniu przeciwdrgawkowym i uspokajającym w korzeniu kozłka lekarskiego, a także jednym z estrów nadających winu smak, a dojrzewającym serom ich charakterystyczny aromat. Lotne estry kwasu izowalerianowego mają przyjemną, długo utrzymującą się woń, działającą podobnie do feromonów, dlatego szeroko wykorzystuje się je jako składniki aromatyczne – zarówno przemysłowo (np. w rozpuszczalnikach), jak i w produktach perfumeryjnych do użytku domowego.

Steven Voser

Steven Voser jest niezależnym dziennikarzem specjalizującym się w tematyce konopi. Od ponad 6 lat pisze o wszystkim, co związane z weedem – od uprawy, przez sposoby konsumpcji, aż po dynamicznie rozwijającą się branżę i niejednoznaczne regulacje prawne, które ją otaczają.

Przeczytaj pełną biografię