Mikrodawkowanie ketaminy: najważniejsze informacje

Ze względu na swoje niemal wyjątkowe, dysocjacyjne działanie ketamina stała się obiektem wielu badań i eksperymentów. Podobnie jak kilka innych substancji, ketamina żyje dziś kilkoma „życiami” naraz: jest środkiem znieczulającym, narkotykiem imprezowym oraz nowatorskim lekiem terapeutycznym.

Wielu z was może chcieć dowiedzieć się o ketaminie czegoś więcej, a część pewnie ma już własne doświadczenia z tą substancją. Jak mało który środek, ketamina przechodzi drogę od demonizowanej do wręcz wychwalanej. Skąd ta zmiana i o co właściwie tyle zamieszania?

Równolegle z rosnącą popularnością ketaminy rośnie zainteresowanie mikrodawkowaniem. Co więc dzieje się, gdy mikrodawkujemy ketaminę? W tym artykule przyglądamy się temu zagadnieniu. Zanim jednak pójdziemy dalej, warto podkreślić, że zarówno badania nad ketaminą, jak i nad mikrodawkowaniem w ogóle wciąż są na bardzo wczesnym etapie. A badania dotyczące mikrodawkowania ketaminy dopiero raczkują, więc nic z tego, co przeczytasz poniżej, nie powinno być traktowane jako ostatecznie potwierdzony fakt.

Czym jest ketamina?

Ketamina była przez lata powszechnie stosowana jako środek uspokajający dla zwierząt — prawdopodobnie słyszałeś, jak określa się ją mianem środka na uspokojenie koni. W latach 70. zaczęto wykorzystywać ją także do znieczulania ludzi. Zakres jej zastosowań jest szeroki: od częściowego znieczulenia w celu uśmierzenia bardzo silnego bólu, aż po pełną sedację.

Pod względem farmakologicznym ketamina należy do tzw. dysocjacyjnych środków znieczulających. Oznacza to, że wywołuje transopodobne stany znieczulenia, podczas których osoba pod jej wpływem może doświadczać wrażeń z pogranicza opuszczania własnego ciała, zamiast po prostu tracić przytomność.

Ketamina najczęściej występuje w postaci białego proszku lub przezroczystej cieczy. Proszek zazwyczaj jest wciągany nosem. Płynną ketaminę można wstrzykiwać lub „gotować”, aby uzyskać ketaminę w formie proszku.

Jakie są skutki działania ketaminy?

Jak już wspomniano, ketamina należy do grupy dysocjacyjnych środków znieczulających. W wysokich dawkach wprowadza użytkownika lub pacjenta w stan nieprzytomności. Nie jest jednak do końca jasne, czy nawet przy najwyższych dawkach człowiek całkowicie przestaje cokolwiek doświadczać. Istnieją przypuszczenia, że choć w dawkach anestezjologicznych nie jesteśmy w stanie niczego sobie przypomnieć, to wciąż coś przeżywamy.

W niższych dawkach ketamina może być stosowana jako silny lek przeciwbólowy, zwłaszcza w sytuacjach ciężkich urazów. Coraz częściej wykorzystuje się ją też w terapii depresji opornej na leczenie innymi metodami, a dotychczasowe wyniki wyglądają bardzo obiecująco.

Rekreacyjnie ketaminę stosuje się ze względu na jej psychodeliczny charakter, zdolność wzmacniania bodźców zmysłowych oraz „synergię” z niektórymi innymi substancjami — choć z perspektywy fizjologicznej może to prowadzić do groźnych interakcji.

Dlaczego mikrodawkować ketaminę

Choć w warunkach klinicznych ketamina rzadko podawana jest w dawkach subpercepcyjnych, część osób decyduje się ją mikrodawkować. Mikrodawkowanie oznacza przyjmowanie tak małej ilości substancji, że użytkownik nie czuje się na haju, ale z czasem może zauważyć subtelne zmiany w codziennym funkcjonowaniu.

Badania oraz relacje użytkowników sugerują, że ketamina przyjmowana w niewielkich ilościach może mieć pewien potencjał terapeutyczny. W jednym z badań na szczurach zaobserwowano, że niskie dawki ketaminy poprawiały uwagę i motywację u „słabo wypadających” osobników (Higgins, 2021).

Pojawiają się też podobne, anegdotyczne relacje wskazujące, że regularne mikrodawkowanie ketaminy może sprzyjać lepszej koncentracji i większej kreatywności.

Nadal jednak brakuje solidnych badań nad tą praktyką. Inne doświadczenie doszło do wniosku, że nie ma dowodów potwierdzających korzyści z mikrodawkowania ketaminy, a u szczurów linii Wistar może ono wręcz nasilać odczuwanie lęku (Horsely 2018).

Kapsułki żelatynowe

(156)

(156)

Kapsułki żelatynowe

Zobacz produkt

Jak mikrodawkować ketaminę?

Mikrodawkowanie ketaminy nie należy do łatwych. Co więcej, sposób przyjmowania substancji bezpośrednio wpływa na odpowiednią dawkę. Na przykład ketamina wciągana donosowo ma znacznie niższą biodostępność niż ketamina podawana we wstrzyknięciu, co oznacza, że dawka donosowa musi być wyższa.

W badaniach przeprowadzonych na ludziach stosowano codziennie doustny chlorowodorek ketaminy (Irwin, 2013). Dawkę ustalono na poziomie 0,5 mg/kg przez 28 dni, co obecnie uznaje się też za standardową ilość przy mikrodawkowaniu. Wyniki wykazały „istotną poprawę” objawów depresyjnych u uczestników.
Mikrodawkowanie jakiejkolwiek substancji zawsze wymaga jednak indywidualnego eksperymentowania. Traktuj powyższe wartości wyłącznie jako punkt odniesienia. I pamiętaj: jeśli wyraźnie odczuwasz działanie substancji, to znaczy, że to już nie jest mikrodawkowanie.

Czego można się spodziewać po efektach

Przy prawidłowym mikrodawkowaniu tak naprawdę nie powinieneś odczuwać natychmiastowych, wyraźnych efektów. Z czasem wiele osób zauważa ogólną poprawę samopoczucia, większą kreatywność, lepszą koncentrację, motywację i podobne korzyści, ale bez wyraźnego, „odczuwalnego” haju.

Pod względem fizycznym źrenice mogą się nieco rozszerzyć, a tętno i ciśnienie krwi lekko wzrosnąć. Ostatecznie jednak istota mikrodawkowania polega na tym, że pozostaje ono poniżej progu wyraźnej percepcji.

Jakie są zagrożenia?

W porównaniu z innymi psychodelikami, które czasem stosuje się w mikrodawkowaniu, ketamina jest substancją wyjątkowo niebezpieczną. Przy wyższych dawkach silnie odcina od rzeczywistości, co może sprawić, że poradzenie sobie nawet z najprostszymi sytuacjami stanie się niemożliwe.

Dodatkowo, w przeciwieństwie do wielu innych psychodelików, ketamina może wywoływać silne skutki fizyczne, które – zwłaszcza w połączeniu z innymi narkotykami czy alkoholem – mogą okazać się śmiertelne.

To także substancja o wysokim potencjale uzależniającym i dużym ryzyku nadużywania, co sprawia, że jej regularne przyjmowanie jest szczególnie problematyczne. Wiadomo, że w wysokich dawkach ketamina może prowadzić do silnego uzależnienia. W przypadku niższych dawek, w tym mikrodawkowania, stopień ryzyka nie jest do końca poznany. Warto więc zadać sobie pytanie: czy naprawdę chcesz ryzykować, żeby się o tym przekonać?

Sięganie po ketaminę – zarówno okazjonalnie, jak i regularnie – zawsze wiąże się z poważnymi zagrożeniami.

Poradnik mikrodawkowania

(19)

(19)

Poradnik mikrodawkowania

Zobacz produkt

Czy warto mikrodawkować ketaminę?

Nie możemy zalecać mikrodawkowania ketaminy – wciąż wiemy zbyt mało o jej działaniu i bezpieczeństwie takiego stosowania. To jednak nie znaczy, że absolutnie nie wolno tego robić. Oznacza jedynie, że jeśli się na to zdecydujesz, musisz zachować wyjątkową ostrożność. Przede wszystkim dowiedz się jak najwięcej o uzależniającym potencjale ketaminy i naucz się prawidłowo dobierać dawki.

Jeżeli to możliwe, mikrodawkuj ketaminę wyłącznie pod opieką wykwalifikowanego specjalisty. Może Cię zaskoczyć fakt, że przynajmniej w sektorze prywatnym terapia ketaminą jest obecnie legalna w wielu krajach, choć nie jest szeroko reklamowana. Zanim więc zdecydujesz się działać na własną rękę, dobrze to przemyśl.

Miguel Antonio Ordoñez

Absolwent kierunku mass media i komunikacja, Miguel Ordoñez jest doświadczonym autorem z ponad 13‑letnim stażem, który od 2017 roku specjalizuje się w tematyce związanej z konopiami. Systematyczne, wnikliwe badania połączone z osobistymi doświadczeniami pozwoliły mu zbudować rozległą i pogłębioną wiedzę w tej dziedzinie.

Przeczytaj pełną biografię