Blog
Top 5 Mescaline Cacti
4 min

Top 5 kaktusów z meskaliną

4 min

Meskalina zajmuje zaszczytne miejsce na podium naturalnych substancji halucynogennych obok DMT i psilocybiny. Ten alkaloid występuje w wielu gatunkach kaktusów. Oto 5 najważniejszych kaktusów zawierających meskalinę z różnych zakątków świata.

Kaktusy meskalinowe zajmują szczególne miejsce w panteonie roślin i grzybów enteogenicznych świata, obok takich gatunków jak Banisteriopsis caapi czy grzyby psylocybinowe. Istnieje wiele odmian kaktusów zawierających meskalinę spotykanych na całym świecie, z których najsłynniejszy jest prawdopodobnie pejotl.

Kaktusy te słyną z właściwości psychoaktywnych, wynikających z obecności alkaloidu fenetylaminowego – meskaliny. Meskalina była używana kulturowo już w czasach starożytnych i do dziś stosuje się ją zarówno rekreacyjnie, jak i w kontekstach duchowych czy religijnych. Uznaje się ją za silny halucynogen, choć zwykle nie tak intensywny jak klasyczne psychodeliki pokroju LSD.

DZIAŁANIE MESKALINY

Do efektów meskaliny należą zmienione postrzeganie, odmienne schematy myślenia, zaburzenia oceny sytuacji, a także objawy fizyczne, takie jak zawroty głowy, rozszerzenie źrenic czy problemy z koordynacją ruchową. Doświadczenia po meskalinie często opisywane są jako bardzo wizualne, przyjemne, euforyczne i wręcz „oświecające”. Jednak podobnie jak w przypadku innych substancji psychoaktywnych, meskalina może również wywoływać lęk i niepokój. Swoje działanie zawdzięcza temu, że wiąże się z niemal wszystkimi receptorami serotoniny w mózgu. Poniżej znajdziesz listę naszych 5 ulubionych kaktusów meskalinowych oraz ich najważniejszych cech.

PEJOTL: ŚWIĘTY KAKTUS

Peyote
Lophophora williamsii

Peyote, znany naukowo jako Lophophora williamsii, był wykorzystywany rytualnie przez różne kultury od niepamiętnych czasów. Ten kaktus uznawano za żywe bóstwo i używano go w obrzędach plemion Tonkawa, Mescalero oraz Lipan Apache z północnego Meksyku już co najmniej 5700 lat temu. Jego zastosowanie odnotowano także na południowym zachodzie USA, wśród ludów Komanczów i Kiowa.

Peyote to niewielki, pozbawiony cierni kaktus, który przyjmuje kształt bulwiastej, mięsistej główki zwanej „guzikiem”. Roślinę uprawia się przede wszystkim ze względu na jej właściwości enteogeniczne, jednak w środowisku naturalnym otrzymała status gatunku narażonego na wyginięcie.

Peyote osiąga wysokość około 2–7 cm i średnicę mniej więcej 4–12 cm. Niewielkie rozmiary oraz bardzo powolny wzrost sprawiają, że jest to roślina ceniona i poszukiwana. Peyote wytwarza efektowne kwiaty w odcieniach różu lub bieli, nierzadko z żółtymi i czerwonawymi tonami, które rozwijają się w ciągu dnia. Kaktus kwitnie nieregularnie i zawiązuje drobne, podłużne owoce.

Świeży peyote zawiera około 0,4% meskaliny, natomiast po wysuszeniu jej stężenie wzrasta do około 3–6%. W ofercie Zamnesia peyote dostępny jest w różnych rozmiarach – od 1–2 cm aż do 10–15 cm.

KAKTUS SAN PEDRO: KLASYKA GATUNKU

SAN PEDRO CACTUS: THE CLASSIC
Echinopsis pachanoi

San Pedro, znany też jako Echinopsis pachanoi (dawniej Trichocereus pachanoi) oraz Huachuma, pochodzi z górskich rejonów Peru i Ekwadoru, gdzie rośnie na wysokości 2000–3000 m n.p.m. Występuje również w części Andów przebiegających przez Argentynę i Boliwię. San Pedro od wieków wykorzystywany jest w tradycyjnych, szamańskich rytuałach.

W porównaniu z pejotlem San Pedro wyraźnie różni się tempem wzrostu i rozmiarami. Ten kolumnowy kaktus potrafi przyrastać aż 30–40 cm rocznie, osiągając imponującą wysokość 3–6 m oraz średnicę 6–15 cm. Na każdej areoli zazwyczaj wytwarza siedem żółtobrązowych cierni, choć zdarzają się egzemplarze praktycznie bezkolcowe. Na końcach pędów rozwija duże, białe kwiaty.

Wywodząc się z surowych, górskich siedlisk, San Pedro jest łatwy w uprawie w większości warunków. Wymaga przede wszystkim żyznego, dobrze przepuszczalnego podłoża. Jesienią wystarczy podlewać go raz w tygodniu, zimą co 2–3 tygodnie. Latem natomiast można zwiększyć nawadnianie do 3–5 razy w tygodniu, w zależności od temperatury i nasłonecznienia. W Zamnesia San Pedro dostępny jest w trzech rozmiarach: mały (10–11 cm), średni (25–30 cm) oraz duży (50–60 cm).

ECHINOPSIS ZAMNESIANA: NASZA WŁASNA ODMIANA

Echinopsis zamnesiana
Echinopsis zamnesiana

Echinopsis zamnesiana wywodzi się z oryginalnego rodzaju Echinopsis – dobrze znanych kaktusów wykorzystywanych od ponad 2000 lat przez dawnych szamanów w rytuałach religijnych. Spożycie niewielkiej ilości miało odpędzać złe duchy i otwierać drogę tym przychylnym. Dziś, dzięki Zamnesii, dostępna jest Echinopsis zamnesiana – wyjątkowa odmiana doskonale wpisująca się we współczesne zastosowania. Ten kaktus obfituje w psychoaktywny alkaloid meskalinę, zapewniając doświadczenie psychodeliczne, z którym mało co może się równać.

Echinopsis zamnesiana rośnie wysoka i smukła, a przy tym ma bardzo charakterystyczny wygląd. Ten efektowny okaz wytwarza drobne skupiska cierni biegnące wzdłuż całej łodygi, co nadaje mu niemal pozaziemską formę, zbliżoną do Echinopsis pachanoi i Echinopsis lageniformis.

Ogólnie rzecz biorąc, Echinopsis zamnesiana jest kaktusem stosunkowo prostym w uprawie. Wymaga minimalnej pielęgnacji w porównaniu z tym, jak imponujący „zwrot z inwestycji” oferuje osobom, które zdecydują się poznać moc tej rośliny.

LOPHOPHORA DECIPIENS: SZYBCIEJ ROSNĄCY PEJOTL

Lophophora Decipiens
Lophophora Decipiens

Lophophora decipiens była dawniej uznawana za podgatunek Lophophora williamsii, dziś jednak traktuje się ją jako w pełni odrębny gatunek. Oba kaktusy pozostają do siebie bardzo podobne, ale subtelne różnice zadecydowały o zmianie klasyfikacji. Lophophora decipiens słynie z tego, że tworzy większe rośliny w krótszym czasie, co czyni ją wyjątkowo atrakcyjną dla hodowców i psychonautów, którym zależy na szybszych zbiorach. Oba gatunki zawierają przy tym zbliżone ilości meskaliny.

Hodowcy mogą także sięgać po różne techniki uprawy, aby delikatnie stresować Lophophora decipiens i w ten sposób zwiększać zawartość meskaliny. Należą do nich m.in. wydłużenie ekspozycji na słońce i podniesienie temperatury, zwiększenie poziomu azotu w podłożu czy okresowe ograniczanie podlewania. W ofercie Zamnesia Lophophora decipiens dostępna jest w wielu rozmiarach, od 5–6 cm aż do 15–17 cm.

Video id: 256739712

BOLIVIAN TORCH: BOGATY W MESKALINĘ

Bolivian Torch
Echinopsis Lageniformis

Bolivian torch, znany także jako Echinopsis lageniformis lub Achuma, wcześniej klasyfikowany jako Trichocereus bridgesii, to kaktus występujący w górskich rejonach Boliwii. Bolivian torch należy do mniej znanych kaktusów zawierających meskalinę. Gatunek ten rośnie szybko, osiąga znaczne rozmiary i przybiera smukłą, kolumnową formę. Podobnie jak inne kaktusy meskalinowe, Bolivian torch od dawna wykorzystywany jest jako roślina psychoaktywna w rdzennych, szamańskich ceremoniach.

Bolivian torch może dorastać do 2–5 m wysokości i 15–20 cm średnicy. Kaktus ten posiada ciernie w odcieniach od miodowego po brązowy, które wyrastają po cztery w każdym areole. Uważa się, że Bolivian torch jest jednym z najsilniejszych gatunków kaktusów meskalinowych, zawierającym około 0,56% alkaloidu w przeliczeniu na suchą masę.

Bolivian torch należy do najłatwiejszych w uprawie kaktusów meskalinowych – jest wyjątkowo odporny i wytrzymały. Zimą wymaga podlewania co 2–3 tygodnie, natomiast latem około 3–5 razy w tygodniu. Aby uniknąć przelania rośliny, wykonaj otwór w dnie doniczki i ustaw ją w płytkiej tacy z wodą. Podłoże samo pobierze odpowiednią ilość wilgoci, zapewniając pełne nawodnienie bez ryzyka nadmiernego podlewania. Bolivian torch jest dostępny w Zamnesia w 3 rozmiarach: mały (10–11 cm), średni (25–30 cm) oraz duży (50–60 cm).

Luke Sumpter
Luke Sumpter
Luke Sumpter, absolwent kierunku Clinical Health Sciences (BSc Hons) i pasjonat uprawy roślin, od ponad siedmiu lat pracuje jako zawodowy dziennikarz oraz autor specjalizujący się w tematyce konopi i nauk medycznych.
Produkty Smartshop
Wyszukiwanie w kategoriach
lub
Wyszukaj