Spożywanie pejotlu: Co warto wiedzieć, zanim rozważysz jego użycie

Peyotl (Lophophora williamsii) to psychoaktywny kaktus zawierający meskalinę. Choć dziś jego stosowanie jest dość popularne, rytuały z użyciem peyotlu mają ponad 5 000 lat i są ściśle związane z duchowymi ceremoniami niektórych plemion rdzennych Amerykanów. W tym artykule przyjrzymy się temu, jak przyjmuje się peyotl zarówno w tradycyjnym, jak i bardziej współczesnym kontekście.

Pamiętaj jednak: nie zachęcamy do przyjmowania peyotlu ani meskaliny, ponieważ wiąże się to z poważnym ryzykiem. Ten tekst ma wyłącznie charakter edukacyjny. Zawarte tu informacje są skierowane do osób, które mają już podstawową wiedzę na temat działania peyotlu i mechanizmów jego wpływu na organizm. Jeśli tak nie jest, zajrzyj najpierw do naszego artykułu wprowadzającego: „Czym jest peyotl?”. Znajdziesz tam także omówienie skomplikowanego statusu prawnego peyotlu, o którym zdecydowanie warto pamiętać. Zawsze sprawdzaj lokalne przepisy, zanim zdecydujesz się pozyskiwać, uprawiać lub używać peyotlu.

A teraz przyjrzyjmy się dokładniej, w jaki sposób peyotl jest tradycyjnie i obecnie spożywany.

Metody stosowania peyotlu

„Jak przyjmuje się pejotl?” – to pytanie często zadają zarówno ciekawscy nowicjusze, jak i doświadczeni psychonauci. Najbardziej tradycyjna metoda polega na zwykłym przeżuwaniu wysuszonych lub świeżych guzików kaktusa, ale alternatywy takie jak herbata z pejotlu, sok czy kapsułki oferują nieco odmienne doznania.

Poniżej przyglądamy się sposobom używania pejotlu, ze szczególnym uwzględnieniem czterech głównych metod przyjmowania.

Żucie świeżych lub suszonych guzików pejotlu

Jeśli zastanawiasz się, jak używać kaktusa pejotl w możliwie najbardziej tradycyjny sposób, żucie świeżych lub wysuszonych fragmentów, czyli tzw. „guzików”, jest prawdopodobnie jedną z najstarszych form jego przyjmowania. Był to (i nadal jest) najczęstszy sposób użycia pejotlu podczas rdzennych amerykańskich ceremonii pejotlowych.

Suche lub świeże guziki pejotlu żuje się powoli, tak aby meskalina stopniowo uwalniała się z tkanki roślinnej i wchłaniała przez błony śluzowe jamy ustnej. Ze względu na bardzo intensywny, gorzki smak kaktusa, żucie guzików niemal zawsze wywołuje mdłości i wymioty, co w kontekście obrzędu postrzegane jest jako oczyszczenie i traktowane jako naturalny element ceremonii z pejotlem.

Samo żucie pejotlu może jednak prowadzić do wyjątkowo intensywnych wizji oraz nieprzyjemnych reakcji fizycznych. Z tego względu tę metodę najlepiej pozostawić na ceremonie lub rytuały prowadzone przez doświadczonego przewodnika.

Picie herbaty z pejotlu (metoda naparu)

Przygotowanie pejotlu w formie naparu przypominającego herbatę jest bardzo popularne, zwłaszcza poza rdzennymi ceremoniami i rytuałami. Czym jednak dokładnie jest herbata z pejotlu? To prosty wywar powstający poprzez wielogodzinne gotowanie guzików pejotlu w wodzie. Dla wielu osób ta metoda jest łagodniejsza dla żołądka niż żucie świeżego lub suszonego kaktusa.

Poniżej znajdziesz prostą, krok po kroku instrukcję przygotowania herbaty z pejotlu:

1. Wysusz guziki pejotlu, aż staną się skórzaste lub kruche. Możesz po prostu pozostawić je w ciepłym, suchym miejscu, użyć suszarki do żywności albo podsuszyć je w piekarniku w bardzo niskiej temperaturze.
2. Posiekaj wysuszony pejotl na małe kawałki. Zwiększa to powierzchnię kontaktu i ułatwia ekstrakcję meskaliny.
3. Gotuj na wolnym ogniu posiekany pejotl w garnku ze stali nierdzewnej przez 2–3 godziny. Regularnie mieszaj i pilnuj, aby wywar się nie zagotował. Użyj 1 litra wody na 25–30 g suchego materiału roślinnego.
4. Przecedź wywar do czystego szklanego naczynia przez drobne sitko lub gazę. Dokładnie odciśnij stałe resztki pejotlu, aby wydobyć z nich jak najwięcej meskaliny.
5. Zalej odciśnięte kawałki pejotlu świeżą wodą i gotuj ponownie jeszcze do dwóch razy, łącząc wszystkie uzyskane płyny, aby zmaksymalizować uzysk.
6. Pozostaw herbatę z pejotlu do ostygnięcia i popijaj ją powoli przez 30–60 minut. Pamiętaj, że napar zachowa charakterystyczną goryczkę kaktusa i może wywoływać nudności lub wymioty.

Dokładne dawkowanie pejotlu jest trudne, ponieważ moc poszczególnych kaktusów może się bardzo różnić. Ogólnie przyjmuje się, że suszony pejotl zawiera około 3–6% meskaliny w przeliczeniu na masę. Przy gotowaniu 25–30 g w 1 litrze wody, 100 ml naparu może zawierać nawet do 180 mg meskaliny (co wystarcza na łagodną dawkę). Więcej informacji znajdziesz w poniższych wskazówkach dotyczących dawkowania.

Peyotl (Lophophora williamsii)

(628)

(628)

Peyotl (Lophophora williamsii)

Zobacz produkt

Miksowany sok z pejotlu

Innym popularnym sposobem przyjmowania pejotlu jest zmiksowanie guzików kaktusa z wodą, tak aby powstał świeży sok lub gęsty płyn. Część osób woli tę metodę, ponieważ nie wykorzystuje się w niej wysokiej temperatury, co może sprzyjać zachowaniu większej ilości aktywnych związków rośliny. Trzeba jednak pamiętać, że taki sok z pejotlu jest cięższy do strawienia i zazwyczaj wywołuje silniejsze mdłości niż herbata z pejotlu.

Przygotowanie soku z pejotlu jest proste: zmiksuj 25–30 g suszonych guzików (lub 125–150 g świeżego kaktusa) w 1 l wody, a następnie przecedź całość przez muślin lub gazę serowarską, aby oddzielić resztki roślinne. Popijaj mniej więcej 100 ml napoju przez 30–60 minut, ale zachowaj ostrożność: sok z pejotlu działa szybciej i jest mocniejszy niż herbata z pejotlu.

Picie soku z pejotlu jest popularne w niektórych plemionach oraz w domowych przygotowaniach, ale to bardzo silna forma przyjmowania rośliny i należy podchodzić do niej z dużą ostrożnością.

Suszony pejotl w kapsułkach (w formie proszku)

Bardziej współczesnym sposobem przyjmowania pejotlu jest przygotowanie i połykanie kapsułek wypełnionych sproszkowanym, suszonym pejotlem. Ta metoda zyskuje na popularności, ponieważ umożliwia bardziej stopniowe uwalnianie meskaliny w przewodzie pokarmowym. Trzeba jednak pamiętać, że oznacza to również opóźniony początek działania.

Aby zrobić kapsułki z pejotlem, musisz wysuszyć guziki pejotlu, zmielić je na drobny proszek, a następnie wsypać go do kapsułek żelatynowych. Taki sposób przyjmowania szczególnie dobrze sprawdza się przy mikrodawkowaniu pejotlu; przy silniejszych efektach może się jednak okazać, że trzeba połknąć dziesiątki kapsułek, co sprzyja problemom żołądkowym, nudnościom i wymiotom.

Choć przyjmowanie pejotlu w kapsułkach może wydawać się bardziej kontrolowane lub „kliniczne”, wiąże się z tymi samymi ryzykami prawnymi i psychicznymi, co żucie, parzenie czy wyciskanie soku z pejotlu. Warto też pamiętać, że kapsułki całkowicie odrywają to doświadczenie od tradycyjnego, rytualnego użycia rośliny. Mimo to taka forma może przemawiać do osób, które chcą w mniej typowy sposób poznać ten starożytny kaktus, zwłaszcza w kontekście mikrodawkowania.

Maszyna do kapsułek

(198)

(198)

Maszyna do kapsułek

Zobacz produkt

Dawkowanie pejotlu i jak ocenić jego moc

Dobranie odpowiedniej dawki pejotlu jest trudne z kilku powodów. Przede wszystkim, w przeciwieństwie do wielu innych psychodelików, nie istnieje oficjalnie uznana, bezpieczna dawka pejotlu. Oznacza to, że przyjmowanie pejotlu w którejkolwiek z wymienionych wyżej form zawsze wiąże się z pewnym ryzykiem.

Dodatkowo pejotl jest produktem naturalnym, a zawartość meskaliny w poszczególnych kaktusach może znacząco się różnić. Co więcej, na dawkowanie wpływają także inne czynniki, takie jak:

• Masa ciała
• Wiek
• Stan zdrowia fizycznego
• Historia i kondycja psychiczna
• Sposób przygotowania
• Twój metabolizm i tolerancja

Typowe dawki pejotlu obserwowane w tradycyjnym użyciu

W tradycyjnych ceremoniach szamani zazwyczaj podają większe ilości peyotlu, niż to, co psychonauci przyjmują samodzielnie w bardziej rekreacyjnych warunkach. Na przykład w niektórych rdzennych rytuałach Ameryki Północnej uczestnicy mogą przyjąć od około 30 do nawet 150 g wysuszonego peyotlu (co odpowiada mniej więcej 4–12 „guzikom”). Herbata z peyotlu jest rzadziej spotykana w ceremoniach, choć niektórzy prowadzący mogą ją stosować.

Pamiętaj, że ceremonie z peyotlem zazwyczaj odwołują się do pradawnej roli tej rośliny w rdzennych praktykach duchowych Ameryki Północnej. Uczestnicy są prowadzeni przez szamana lub tzw. roadmana, który dba o właściwy set, setting oraz dawkowanie (w niektórych rytuałach peyotl przyjmuje się kilkukrotnie w ciągu jednej nocy).

Szacowanie mocy peyotlu na podstawie wagi

Szacowanie ilości meskaliny w pejotlu wyłącznie na podstawie wagi kaktusa to w dużej mierze zgadywanka. Ogólnie przyjmuje się, że jeden świeży „guzik” pejotlu może zawierać około 200–300 mg meskaliny. Wysuszone guziki mają natomiast zwykle stężenie meskaliny na poziomie 3–6%.

Przeciętne dawki meskaliny można podzielić na trzy główne kategorie:

• Dawka progowa (czyli taka, która wywołuje wyczuwalny, ale łagodny trip): zwykle 100–150 mg meskaliny, co odpowiada mniej więcej 3–4 wysuszonym guzikom.
• Dawka umiarkowana: 200–300 mg, mniej więcej 6–12 wysuszonych guzików.
• Silna dawka: 400+ mg meskaliny. Zazwyczaj nie jest zalecana, nawet dla doświadczonych psychonautów.

Pamiętaj, że powyższe zakresy to jedynie przybliżenia. Zawartość meskaliny w guzikach pejotlu (nawet o identycznym rozmiarze) może znacząco się różnić z powodu naturalnych wahań stężenia alkaloidów w roślinie.

Jeżeli zdecydujesz się na przyjęcie pejotlu, zawsze zacznij od małej dawki i obserwuj reakcję organizmu. Odczekaj co najmniej godzinę przed ewentualnym zwiększeniem dawki i rób to tylko wtedy, gdy naprawdę jest to konieczne. Nigdy nie przyjmuj meskaliny kilka dni z rzędu, ponieważ organizm bardzo szybko wytwarza na nią tolerancję. Odczekaj co najmniej tydzień między kolejnymi doświadczeniami z meskaliną.

Specjalne środki ostrożności i ostrzeżenia

Chociaż pejotl jest najczęściej przyjmowany w celach rytualnych i duchowych, ogólnie uznaje się go za substancję niebezpieczną – głównie ze względu na brak standaryzowanego dawkowania oraz wachlarz możliwych skutków ubocznych. Należą do nich m.in.:

• nudności i wymioty
• przyspieszone tętno, wzrost ciśnienia tętniczego i częstości oddechów
• lęk, paranoja, chwiejność emocjonalna, ataki paniki i silny strach
• halucynacje, które mogą prowadzić do stanów psychotycznych, zachowań samobójczych lub agresywnych
• bóle i zawroty głowy
• nadmierne ślinienie
• zamazane widzenie i senność

Zgony bezpośrednio przypisywane meskalinie i pejotlowi należą do rzadkości. Meskalina może jednak wywołać niebezpieczne epizody psychiczne, zwłaszcza u osób z problemami natury psychicznej. Jeśli w przeszłości doświadczałeś(-aś) psychozy, silnych zaburzeń lękowych lub choroby afektywnej dwubiegunowej, unikaj pejotlu i innych substancji psychodelicznych – istnieją solidne badania sugerujące, że mogą one wywoływać lub nasilać objawy powiązane z tymi schorzeniami.

Pamiętaj też, że ogromne znaczenie mają tzw. set i setting, czyli nastawienie psychiczne i otoczenie podczas doświadczenia z pejotlem. Zwracaj uwagę na swój „set” (stan umysłu) w dniach poprzedzających planowaną podróż i zrezygnuj z przyjmowania substancji, jeśli czujesz się przybity(-a), nadmiernie zestresowany(-a) lub po prostu nie w formie.

Przemyśl również swój „setting”. Choć „właściwe otoczenie” może się różnić w zależności od osoby, ogólnie – podobnie jak w przypadku innych psychodelików – zaleca się przyjmowanie pejotlu w spokojnym, cichym, relaksującym miejscu (z dala od zbyt silnych bodźców). Pamiętaj, że pejotl zdecydowanie nie jest „imprezowym narkotykiem”.

Nie przyjmuj pejotlu, jeśli:

• jesteś w ciąży lub karmisz piersią
• masz historię problemów ze zdrowiem psychicznym
• cierpisz na choroby serca
• czekasz na operację lub jesteś w trakcie rekonwalescencji po zabiegu chirurgicznym
• przyjmujesz leki, takie jak antydepresanty (SSRI i MAOI), środki na nadciśnienie, leki uspokajające lub stymulanty

Od rytuału do codzienności: pejotl we współczesnym świecie

Pejotl od wieków stanowił fundament duchowych praktyk rdzennych ludów Ameryki – do tego stopnia, że do dziś zajmuje centralne miejsce w wielu współczesnych ceremoniach i rytuałach rdzennych Amerykanów. Nic dziwnego, że psychonauci również fascynują się jego psychodelicznym działaniem, potencjałem duchowym i bogatą historią.

Niestety, silne i długotrwałe działanie pejotlu, związane z nim zagrożenia oraz surowe regulacje prawne sprawiają, że nie można go uznać za bezpieczną substancję. Z tego powodu nie zalecamy przyjmowania pejotlu ani w celach duchowych, ani rekreacyjnych – nawet osobom mającym doświadczenie z psychodelikami. Natomiast samodzielna uprawa pejotlu może być świetnym, pozbawionym ryzyka (i zazwyczaj legalnym!) sposobem na nawiązanie relacji z tą starożytną rośliną.

W Zamnesia udostępniamy szczegółowe instrukcje dotyczące uprawy pejotlu. Możesz też kupić kaktusy pejotlowe i inne powiązane produkty w naszym Smartshop – idealne dla kolekcjonerów wyjątkowych kaktusów! Na co więc czekasz? Zamów swojego już teraz.

Steven Voser

Steven Voser jest niezależnym dziennikarzem specjalizującym się w tematyce konopi. Od ponad 6 lat pisze o wszystkim, co związane z weedem – od uprawy, przez sposoby konsumpcji, aż po dynamicznie rozwijającą się branżę i niejednoznaczne regulacje prawne, które ją otaczają.

Przeczytaj pełną biografię