Techniki HST i LST w treningu roślin konopi

Zastosowanie różnych technik treningu na roślinach konopi może wyraźnie podnieść końcowe plony. Od automatycznych odmian sięgających zaledwie kolan, starannie przyginanych i podwiązywanych, po 3‑metrowe drzewa pod gołym niebem, prowadzone na dużych kratownicach – odpowiednie szkolenie roślin konopi naprawdę działa.

Jaki jest najlepszy sposób trenowania konopi, aby poprawić ich wydajność? Na początek warto oddać sprawiedliwość samej roślinie. Witalność konopi to cecha, która nie zależy od konkretnej odmiany. Wystarczy wrócić do dużej rośliny outdoor, wcześniej zmasakrowanej przez szarańczę, by po pewnym czasie zobaczyć ją znów obficie obrośniętą zdrowymi, nowymi pędami – to najlepszy dowód na jej niezwykłą odporność.

TRENING ROŚLIN KONOPI: LST KONTRA HST

Mimo naturalnej witalności, odrobina „czułej tortury” potrafi skłonić rośliny marihuany do zaskakująco pozytywnej reakcji na wielu poziomach. W najprostszej formie trening niskiego stresu, czyli LST, polega na takim ułożeniu roślin, aby w fazie wegetacji jak największa powierzchnia liści była wystawiona na światło, a w czasie kwitnienia – jak największa powierzchnia kwiatów. Niezależnie od tego, czy uprawiasz indoor, czy outdoor, tam, gdzie dociera bezpośrednie światło, roślina rośnie najwydajniej. Jak sama nazwa wskazuje, techniki LST są łagodniejsze dla roślin i zwykle tylko nieznacznie wydłużają całkowity czas uprawy.

Metody treningu wysokiego stresu, czyli HST, mogą wyglądać drastycznie i na pierwszy rzut oka sprawiać wrażenie przeciwskutecznych, jednak kontrolowane zadawanie stresu często pobudza rośliny do bardzo intensywnego wzrostu. Z praktycznego punktu widzenia trening pomaga też zaoszczędzić miejsce – wiele odmian bez odpowiedniego kształtowania szybko wymyka się spod kontroli. HST może wyraźnie wydłużyć cykl uprawy, w zależności od zastosowanych technik i częstotliwości zabiegów, ponieważ roślina potrzebuje czasu, by na nowo rozprowadzić hormony wzrostu w odpowiednie partie.

Nie istnieje jedna „najlepsza” metoda treningu, jeśli chodzi o marihuanę. Nie chodzi o to, że jakaś technika jest obiektywnie lepsza od innych, lecz o to, która sprawdzona metoda najlepiej pasuje do Twojej sytuacji i stylu uprawy. Rośliny marihuany wręcz lubią tę czasem paradoksalną uwagę i odwdzięczają się hodowcy obfitością aromatycznych, żywicznych topów.

LST: TECHNIKI TRENINGU NISKIEGO STRESU

PROSTY LST

Dla hodowcy, który nie ma zbyt wiele czasu, albo dla początkującego, który chce zrozumieć podstawowe zachowania rośliny konopi, najprostszą formą LST jest delikatne wygięcie młodej rośliny tak, aby rosła niemal poziomo. Wszystkie boczne odgałęzienia zaczną wówczas rosnąć na zbliżoną wysokość, a główna cola wygnie się i „okrąży” roślinę, tworząc nową, równą powierzchnię wierzchołków.

Idąc o krok dalej, każdą nową odrastającą gałązkę można następnie podwiązywać możliwie jak najbliżej poziomu. W ten sposób przełamuje się wierzchołkową dominację typową dla konopi, pobudzając równomierny rozwój wszystkich międzywęźli. Podczas kwitnienia pąki dorastają dzięki temu do zbliżonych rozmiarów, zamiast tworzyć jedną dominującą colę otoczoną mniejszymi „satelitami”. Rośliny przyjmują płaski, rozłożysty pokrój, zajmują mało miejsca w pionie, a jednocześnie maksymalnie wykorzystują dostępne światło.

Klipy do treningu roślin LST (Royal Queen Seeds)

(212)

(212)

Klipy do treningu roślin LST (Royal Queen Seeds)

Zobacz produkt

SUPERCROPPING

Hodowcy outdoor dobrze wiedzą, że lekkie uszkodzenia roślin marihuany podczas burzy potrafią wywołać spektakularne odrodzenie. Poskręcane gałęzie i wygięte topy same się prostują i wyraźnie „ciągną” w stronę słońca.

Supercropping w uprawie indoor naśladuje właśnie taki delikatny stres. Fizyczne zgięcie końcówek górnych odgałęzień pod kątem 90° daje dwa efekty. Niższe kwiaty dostają więcej światła, dzięki czemu mogą urosnąć większe, co zwiększa całkowitą masę plonu. Dodatkowo wygięte szczyty reagują jeszcze większą wigorem, gdy roślina przyspiesza proces naprawy uszkodzeń.

Chwyć wybraną gałązkę między kciuk a palec wskazujący, lekko dociśnij i roluj ją do przodu i do tyłu. Kiedy łodyga zmięknie, delikatnie zegnij ją do poziomu. Bez łamania – chodzi o zdecydowaną, ale kontrolowaną manipulację. W ciągu kilku dni pojawi się w tym miejscu wyraźne, zgrubiałe „kolanko” z tkanki bliznowatej.

SCREEN OF GREEN

Screen of green, czyli ScrOG, to niskostresowe prowadzenie roślin doprowadzone do perfekcji. Wczesne toppingowanie i układanie pędów sprawia, że rośliny stają się wyjątkowo rozkrzewione. Na wysokości planowanego baldachimu montuje się metalową lub plastikową siatkę, a wszystkie nowe przyrosty systematycznie przewleka się pod ekranem. Faza wzrostu wegetatywnego zostaje wydłużona, a rośliny są wielokrotnie przycinane i formowane tak, aby stworzyć równą, płaską powierzchnię z pędów konopi. Cały wzrost poniżej linii siatki usuwa się, tworząc rodzaj kolektora, który poprawia cyrkulację powietrza od spodu i pozwala wykorzystać każdy centymetr kwadratowy dostępnej powierzchni świetlnej. Płaski baldachim maksymalnie wykorzystuje światło, a kwiaty wyrastają równomiernie z każdego węzła.

Siatka ScrOG (Royal Queen Seeds)

(56)

(56)

Siatka ScrOG (Royal Queen Seeds)

Zobacz produkt

HST: TECHNIKI WYSOKOSTRESOWEGO TRENINGU

Topowanie i fimming

Zarówno topping, jak i fimming polegają na usunięciu części rośliny, aby uzyskać bardziej krzaczasty pokrój z większą liczbą miejsc na kwiaty, położonych bliżej źródła światła.

Przy toppingowaniu całkowicie usuwa się nowe przyrosty na wierzchołku głównym, a później także na bocznych odgałęzieniach. Dwie gałęzie znajdujące się tuż pod cięciem wydłużają się i tworzą główne kwiatostany, a niższe odnogi mogą „dogonić” resztę, zbliżając się do poziomu korony. Topping bocznych pędów działa w ten sam sposób, przekształcając roślinę w gęsty krzak zamiast klasycznego „świątecznego drzewka”.

Podczas gdy topping usuwa całą nową tkankę wzrostową na samym wierzchołku, fimming (skrót od „Fuck, I Missed”) polega na ucięciu tych świeżych przyrostów mniej więcej w połowie. Ogranicza to tempo wzrostu, ponieważ roślina ma mniej liści do wychwytywania światła, co daje czas niżej położonym odgałęzieniom, by się wydłużyć i zbliżyć do korony.

MAINLINING

Jeśli zależy Ci wyłącznie na dużych topach, bez drobnicy ani „popcorn buds”, technika mainlining może być idealna. Rośliny przycina się (topuje) kilkukrotnie, aby uzyskać określoną liczbę głównych odgałęzień. Trzykrotne toppingowanie daje 8 głównych szczytów (4 razy = 16, 5 razy = 32), które następnie przywiązuje się i rozkłada, aby zachować odpowiednie odstępy. Cały nowy przyrost poniżej głównych miejsc kwitnienia jest usuwany (tzw. undershucking), dzięki czemu roślina koncentruje całą energię wyłącznie na wytwarzaniu dużych, masywnych kol oraz.

Stosowany na zewnątrz mainlining prowadzi do powstania roślin z rozbudowaną koroną, przy całkowitym usunięciu liści i kwiatów ze środka. Roślina tworzy jedynie duże, równomiernie rozstawione koly w obrębie korony i praktycznie żadnego drugorzędnego przyrostu, co znacząco ułatwia zbiory i trymowanie.

DEFOLOWANIE

Zdecydowanie najbardziej kontrowersyjna metoda treningu wysokostresowego, której intensywność zależy od konkretnego hodowcy. Defoliacja polega na usuwaniu liści co najmniej raz w fazie wegetatywnej, a następnie raz lub kilkukrotnie we wczesnej fazie kwitnienia. W czasie wegetacji usuwa się duże liście wachlarzowe, aby pobudzić silniejszy wzrost całej rośliny. Kolejne większe liście są obrywane tuż przed przełączeniem oświetlenia na 12/12 dla kwitnienia, a potem ponownie w pierwszych tygodniach fazy kwitnienia. Podczas gwałtownego „stretchu” w kwitnieniu roślina reaguje, wytwarzając więcej kielichów, aby zrekompensować utratę zdolności do fotosyntezy.

Niezależnie od tego, czy uprawiasz w pomieszczeniu, czy na zewnątrz, odpowiedni trening roślin konopi przynosi bardzo satysfakcjonujące rezultaty. Jakość topów wyraźnie się poprawia, a słabszych „popcornowych” kwiatów jest niewiele lub nie ma ich wcale. Przestrzeń uprawowa jest wykorzystywana efektywniej, ponieważ z każdej lampy uzyskuje się więcej plonu lepszej jakości. Mało prawdopodobne, by jakakolwiek wysokiej jakości współczesna odmiana była pozostawiana całkiem „samopas” – zwykle stosuje się jedną lub kilka technik treningowych, aby poprawić kondycję roślin i zwiększyć zbiory. Trening wysokostresowy i niskostresowy pomaga w pełni wydobyć potencjał roślin konopi.

Miguel Antonio Ordoñez

Absolwent kierunku mass media i komunikacja, Miguel Ordoñez jest doświadczonym autorem z ponad 13‑letnim stażem, który od 2017 roku specjalizuje się w tematyce związanej z konopiami. Systematyczne, wnikliwe badania połączone z osobistymi doświadczeniami pozwoliły mu zbudować rozległą i pogłębioną wiedzę w tej dziedzinie.

Przeczytaj pełną biografię