Wild dagga: delikatny, łagodny euforyk

Natura oferuje całe bogactwo ziołowych roślin oraz grzybów, które potrafią w wyraźny sposób oddziaływać na ludzką świadomość. Różne kultury na całym świecie – od amazońskiej dżungli i Gabonu po angielskie łąki – sięgały po ten wachlarz psychoaktywnych gatunków, aby wprowadzać się w odmienne stany percepcji.

Wild dagga zalicza się do tej wyjątkowej grupy organizmów. Choć mechanizm działania tej rośliny nie został jeszcze w pełni poznany, rdzenne ludy od dawna wykorzystują ją ze względu na jej delikatnie zmieniające świadomość właściwości.

Czym jest wild dagga?

Wild dagga, znana pod łacińską nazwą Leonotis leonurus i określana także jako „lion’s tail” (lwi ogon), należy do rodziny jasnotowatych (Lamiaceae) – tej samej, do której zaliczają się odświeżające gatunki, takie jak mięta zielona, mięta jabłkowa czy mięta japońska.

W obrębie tej rodziny wild dagga wchodzi w skład rodzaju Leonotis. Rodzaj ten, pochodzący z południowej i wschodniej Afryki, obejmuje dziewięć gatunków jednorocznych i wieloletnich krzewów, zarówno zrzucających liście, jak i zimozielonych.

Dzika dagga | Leonotis leonurus

(30)

(30)

Dzika dagga | Leonotis leonurus

Zobacz produkt

Jako gatunek rodzimy dla południowej Afryki, wild dagga najlepiej czuje się na wilgotnych łąkach. Pojedyncze rośliny osiągają zwykle od 100 do 200 cm wysokości i około 45–110 cm szerokości. Ten częściowo zimozielony krzew wytwarza lancetowate liście dorastające do 12 cm długości. Wśród gęstej zieleni wyrastają ceglasto‑pomarańczowe kwiaty, które pojawiają się jesienią i wczesną zimą, osiągając przeciętnie około 6 cm długości.

Wyjątkowy kształt i barwa kwiatów to efekt długiej ewolucyjnej adaptacji. Rurkowata forma i intensywny pomarańczowo‑czerwony kolor naśladują wygięte dzioby afrykańskich nektarników, dzięki czemu ptaki te mogą z łatwością spijać nektar. Jaskrawe barwy skutecznie przyciągają również inne zapylacze, na przykład motyle.

Mimo że wild dagga wykazuje działanie psychoaktywne, jej uprawa pozostaje legalna w niektórych krajach. Roślina jest często sadzona jako ozdobna; do Europy trafiła w XVII wieku, a później rozpowszechniła się w Ameryce i innych częściach świata. Po zadomowieniu się gatunek ten zdziczał i obecnie występuje w stanie naturalnym m.in. w Kalifornii, na Hawajach i w Australii.

Historia wild dagga

Samo słowo „dagga” wywodzi się z języka Khoikhoi, od wyrazu „dachab”, oznaczającego „marihuanę”. Roślina zyskała nazwę „dzika marihuana” (wild dagga) ze względu na jej łagodne działanie psychoaktywne.

Ludy rdzennie zamieszkujące południową Afrykę od dawna korzystały z wild dagga ze względu na jej wpływ na świadomość oraz domniemane, wszechstronne działanie prozdrowotne. Wykorzystywano różne części rośliny – korzenie, łodygi, liście, kwiaty oraz nasiona. Najczęściej stosowano ją doustnie w formie odwarów lub miejscowo, jako maści i okłady.

DZIAŁANIE WILD DAGGA

Wild dagga wywołuje delikatnie euforyczne, łagodnie psychoaktywne działanie. Badacze zidentyfikowali w tej roślinie wiele związków, w tym leonurynę. Ta rozpuszczalna w wodzie cząsteczka ma strukturę chemiczną zbliżoną do THC i może powodować podobne efekty, choć zdecydowanie słabsze.

Osoby korzystające z wild dagga opisują uczucie spokoju, relaksu oraz lekkiej euforii. Dzięki temu ziele chętnie stosuje się w okolicznościach, w których zwykle sięga się po konopie, na przykład podczas odprężenia w domu, czytania książki czy spotkań towarzyskich. Według relacji subiektywnych użytkowników pojawia się również przyjemne uczucie ciepła, łagodne wzmocnienie wrażeń wzrokowych oraz lekkie „rozmycie” zmysłów.

Luke Sumpter

Luke Sumpter, absolwent kierunku Clinical Health Sciences (BSc Hons) i pasjonat uprawy roślin, od ponad siedmiu lat pracuje jako zawodowy dziennikarz oraz autor specjalizujący się w tematyce konopi i nauk medycznych.

Przeczytaj pełną biografię