Jaki jest najlepszy sposób przyjmowania kanny?

Kanna, znana również pod łacińską nazwą Sceletium tortuosum, to sukulent powszechnie występujący w Republice Południowej Afryki. W innych językach jej nazwa oznacza „coś do żucia” lub „rzecz do przeżuwania”, co nawiązuje do tradycyjnego sposobu użycia tej rośliny.

Uważa się, że południoafrykańscy łowcy-zbieracze stosowali kannę już w czasach prehistorycznych jako naturalny środek poprawiający nastrój. Korzystano z niej na różne sposoby: była żuta, wciągana do nosa, a także waporyzowana, aby uzyskać pożądane działanie. Roślinę tę zaczęto również przerabiać na kapsułki, napary oraz nalewki, aby jak najlepiej wykorzystać jej euforyzujące właściwości.

REKREACYJNE ZASTOSOWANIE KANNY

Kanna jest dziś chętnie używana rekreacyjnie, zwłaszcza wśród społeczności „psychonautów”, którzy interesują się roślinami o działaniu zmieniającym świadomość. Choć sporo osób uważa, że kanna ma właściwości halucynogenne, jest to co najwyżej spora przesada. Roślina ta potrafi jednak wywołać wyraźną euforię, co czyni ją ciekawym obiektem do eksploracji.

Skład farmakologiczny kanna jest dość intrygujący – roślina zawiera około 1,5% alkaloidów. Jednym z nich jest mesembryna, obecna w liściach, łodygach i kwiatach. Mesembryna działa jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny, czyli związek z grupy substancji dobrze znanych z zastosowania w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak zaburzenia lękowe z napadami paniki, fobie, zaburzenie obsesyjno–kompulsyjne czy uogólnione zaburzenie lękowe.

Serotonina to neuroprzekaźnik, który odgrywa ważną rolę w regulacji lęku i nastroju. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny blokują jej ponowny wychwyt, dzięki czemu więcej tego związku pozostaje dostępne w mózgu. Kanna zawiera też alkaloid mesembrenon, który również działa jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny.

Jak przyjmować kannę

Jak już wspomnieliśmy, kanna ma wiele różnych zastosowań. Niektórzy interesują się tą rośliną głównie ze względu na jej działanie jako inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny. Inni z kolei traktują kannę jako ciekawą opcję rekreacyjną, którą warto bliżej poznać.

Obie grupy ucieszy fakt, że kannę można przyjmować na wiele sposobów, a każda metoda podawania będzie pasować innym osobom. Zakres jest szeroki – od prostego żucia suszu roślinnego po przygotowywanie nalewek i toników.

ŻUCIE KANNY

Żucie kanny to tradycyjny sposób jej przyjmowania. Jest niezwykle proste i wygodne, co szczególnie przemawia do osób zafascynowanych rdzennymi metodami używania roślin o działaniu psychoaktywnym. Historycznie żuto sfermentowane liście, łodygi i korzenie rośliny. Ślinę połykano, a samą roślinę wypluwano, by móc wykorzystać ją ponownie później.

Na szczęście opracowano bardziej współczesne sposoby żucia, które czynią cały proces jeszcze prostszym. Popularna metoda polega na wymieszaniu porcji kanny z kawałkiem gumy do żucia i połykaniu śliny. Przy takim sposobie stosowania zalecana dawka wynosi około 50–150 mg, co zapewnia delikatne, subtelne działanie. Jeśli zależy Ci na wyraźniejszym efekcie, możesz ostrożnie eksperymentować z dawkami do 1 g rośliny. Za dawki „środkowe” uznaje się zazwyczaj zakres 200–400 mg.

INSUFFLATION

Insuflacja to dość oficjalne określenie na wciąganie kanny nosem. Używana w formie tabaki, kanna ma uchodzić za jedną z najszybciej działających metod przyjmowania – to dobre rozwiązanie dla osób, którym zależy na natychmiastowym efekcie. Co więcej, wciąganie kanny jest często opisywane jako jeden z najbardziej euforycznych sposobów jej zażywania. Wszystko to sprawia, że metoda ta szczególnie kusi użytkowników rekreacyjnych i psychonautów.

Przed wciąganiem kanny susz roślinny należy zmielić na możliwie najdrobniejszy proszek. Największą wadą tej metody jest dyskomfort w obrębie nosa, a także możliwe krwawienia i zatkania.

Za łagodną dawkę do donosowego przyjmowania kanny uznaje się około 50 mg. Średnie dawki mieszczą się w przedziale 50–100 mg. Mocne efekty przy insuflacji można uzyskać, stosując do 250 mg proszku, a wyjątkowo silne – przy dawkach sięgających 500 mg.

STOSOWANIE PODJĘZYKOWE

Podanie podjęzykowe polega na umieszczeniu substancji pod językiem. Z tej pozycji wchłania się ona przez znajdujące się tam tkanki bezpośrednio do krwiobiegu. Taki sposób przyjmowania ma kilka zalet – przede wszystkim działa zwykle szybciej, ponieważ substancja trafia od razu do krążenia żylnego i omija tzw. efekt pierwszego przejścia przez wątrobę.

Podjęzykowe przyjmowanie kany polega na umieszczeniu suszu roślinnego pod językiem i przetrzymaniu go tam przez pewien czas. Stopniowo alkaloidy zawarte w roślinie zaczynają się wchłaniać, aż do osiągnięcia pożądanego efektu. Zalecane dawki są zbliżone do tych stosowanych przy żuciu. 50–100 mg daje delikatne działanie, 200–400 mg zapewnia łagodny, wyraźniej odczuwalny efekt, a ilości zbliżone do 1 g otwierają drogę do znacznie intensywniejszych doznań.

EKSTRAKTY I NALEWKI

Ekstrakty i nalewki to bardzo ciekawy i uniwersalny sposób zażywania tej rośliny. Kanna Extreme jest świetnym przykładem – to mocno skoncentrowany, drobny ekstrakt w proszku, który zapewnia silną, niemal natychmiastową falę euforii. Proszek można waporyzować, przyjmować podjęzykowo, a nawet wciągać nosem.

Kanna Honey to kolejny znakomity produkt. Zawiera również kozłek lekarski, dzięki czemu wprowadza w łagodny, zrelaksowany nastrój. Kanna Honey możesz dodać do każdego gorącego napoju – od kawy i herbaty po gorącą czekoladę.

Kanna 10x Extract należy do najmocniejszych preparatów z kanna dostępnych na rynku i świetnie sprawdza się, gdy szukasz czegoś na poprawę nastroju i wyciszenie umysłu.

Kanna Extract UB40 to rewelacyjny ekstrakt stworzony z myślą o waporyzacji – zapewnia wyrazisty, potężny efekt, znacznie intensywniejszy niż zwykły liquid do e-papierosów.

Zobacz kanna

PIJĄC HERBATĘ Z KANNA

Smak herbaty z kanny porównuje się do zielonej herbaty, choć bywa on nieco cierpki i mało przyjemny. Mimo to dla wielu osób napar jest jednym z najbardziej relaksujących sposobów przyjmowania roślin – ma w sobie cały komfort powolnego popijania ciepłego napoju. Wersja w postaci herbaty to łagodniejszy sposób korzystania z działania kanny.

Efekty są mniej intensywne, a do uzyskania pożądanego działania potrzeba większej ilości suszu. Z tego względu herbata dobrze sprawdza się jako wprowadzenie do doświadczeń z kanną. Do przygotowania naparu zazwyczaj stosuje się dawki w zakresie 200–500 mg. Jeśli zależy nam na wyraźniejszym efekcie, można sięgnąć po ilości do 2 g, jednak tak wysokie dawki bywają łączone z niepożądanymi skutkami ubocznymi, takimi jak zawroty głowy.

Do naparu często dodaje się miód jako naturalny słodzik, aby złagodzić jego smak. Użytkownicy podkreślają również, że działanie herbaty z kanny jest raczej bardziej uspokajające niż euforyczne. Z tego powodu może ona szczególnie odpowiadać osobom zmagającym się z problemami ze snem lub szukającym głębokiego odprężenia.

WAPOWANIE KANNY

Waporyzacja kanna wprowadza jej substancje aktywne bezpośrednio do krwiobiegu przez pęcherzyki płucne. Wystarczy wsypać odrobinę proszku kanna do ulubionego waporyzatora do ziół, aby szybko poczuć działanie rośliny.

Podczas napełniania komory waporyzatora najpierw ułóż cienką warstwę innego zioła – na przykład chmielu lub lawendy – żeby proszek nie zatykał urządzenia. Następnie posyp wszystko proszkiem kanna i przykryj kolejną warstwą zioła bazowego. Około 100 mg proszku zapewni lekkie, delikatne odczucia, natomiast dawka 250 mg przyniesie znacznie wyraźniejsze efekty.

Ustaw temperaturę urządzenia na 188°C, aby skutecznie odparować aktywne alkaloidy. Krótko po wdechu powinno pojawić się przyjemne odprężenie i euforyczny nastrój.

Działaj spokojnie – krótkie, pojedyncze zaciągnięcia pozwolą Ci znaleźć optymalną dawkę. Zbyt intensywne użycie może wywołać niepożądane skutki uboczne, dlatego zachowaj ostrożność.

Luke Sumpter

Luke Sumpter, absolwent kierunku Clinical Health Sciences (BSc Hons) i pasjonat uprawy roślin, od ponad siedmiu lat pracuje jako zawodowy dziennikarz oraz autor specjalizujący się w tematyce konopi i nauk medycznych.

Przeczytaj pełną biografię