Ile istnieje gatunków grzybów halucynogennych?

Grzybki halucynki występują w niezliczonych kształtach i rozmiarach, różnią się też mocą działania, składem chemicznym i innymi charakterystycznymi cechami. Większość psychodelicznych grzybów zawiera jednak psylocybinę – główny halucynogenny alkaloid odpowiedzialny za ich odlotowe efekty.

Jednocześnie niektóre gatunki grzybów zawierają toksyczne związki — część z nich wywołuje jedynie rozstrój żołądka, ale inne mogą doprowadzić nawet do niewydolności narządów. Dlatego w przypadku dzikich łowców grzybów absolutnie kluczowe jest, by dokładnie wiedzieli, co robią. Skoro jednak istnieje tak ogromna różnorodność, nasuwa się pytanie: ile właściwie gatunków grzybów o właściwościach psychoaktywnych znamy?

Ile istnieje gatunków grzybów psychodelicznych?

Istnieją setki gatunków grzybów psychodelicznych i choć większość z nich zawiera psylocybinę i psylocynę, nie dotyczy to absolutnie wszystkich. Wśród grzybów zawierających te alkaloidy wyróżnia się cztery rodzaje: Psilocybe, Panaeolus, Gymnopilus oraz Pluteus — przy czym zdecydowanie najpopularniejsze są dwa pierwsze.

Poza tymi rodzajami istnieją także grzyby zawierające muscymol i kwas ibotenowy. Substancje te występują w grzybach z rodzaju Amanita, z których najsłynniejsza jest Amanita muscaria, czyli muchomor czerwony — klasyczna „muchomorowa” czapka w intensywnej czerwieni z białymi kropkami. Wiele gatunków w tym rodzaju jest silnie toksycznych, a Amanita phalloides (muchomor sromotnikowy) należy do najgroźniejszych grzybów na świecie. Dlatego zachowaj najwyższą ostrożność!

Czym grzyby psylocybinowe różnią się od innych grzybów?

Grzyby zawierające psylocybinę wyróżnia przede wszystkim to, że wytwarzają właśnie psylocybinę (oraz psylocynę). To blisko spokrewnione związki – psylocybina działa jako prolek, który w określonych warunkach przekształca się w psylocynę (i odwrotnie). Świeże grzybki halucynki zawierają zwykle więcej psylocyny, natomiast w suszu dominuje psylocybina, która następnie jest przekształcana w psylocynę przez kwas żołądkowy.

Poza samą obecnością tych substancji różnorodność grzybów zawierających psylocybinę jest ogromna, dlatego poszczególne gatunki i rodzaje więcej dzieli, niż łączy. Mimo to większość osób najbardziej interesuje ich potencjał psychoaktywny, czyli to, jak skutecznie potrafią wprowadzać w haj.

Grzybki Halucynki

Wszystko dla miłośników grzybów magicznych. Zestawy do uprawy, trufle, pakiety do mikrodawkowania, strzykawki z zarodnikami, fiolki oraz kultury grzybni.

Zobacz kategorię

4 główne rodzaje grzybków halucynków

W tej części artykułu przyjrzymy się dokładniej czterem głównym rodzajom grzybów, wśród których występują gatunki wytwarzające psylocybinę.

Psilocybe

Spośród wszystkich rodzajów grzybów magicznych to właśnie rodzaj Psilocybe jest najpopularniejszy i najbardziej rozpoznawalny. Należy do niego imponująco długa lista gatunków – co najmniej 245 odmian grzybów zalicza się do tej grupy. Wśród nich jest niezwykle ceniony Psilocybe cubensis, którego liczne warianty znajdziesz w naszym katalogu growkitów. Warto przy tym pamiętać, że każdy z tych 245 gatunków ma dodatkowo własne pododmiany – co jeszcze bardziej zwiększa całkowitą liczbę.

Popularność tego rodzaju wynika z dwóch głównych powodów. Po pierwsze, należące do niego gatunki występują obficie i powszechnie na całym świecie. Po drugie, Psilocybe cubensis jest zdecydowanie najłatwiejszym w uprawie gatunkiem grzyba halucynogennego w warunkach domowych, dlatego to właśnie on jest najczęściej wybierany przez osoby chcące prowadzić własną uprawę.

Growkit Zamnesia „Golden Teacher”

(781)

(781)

Growkit Zamnesia „Golden Teacher”

Zobacz produkt

Panaeolus

Do tego rodzaju należą jedne z najsilniejszych grzybków halucynków na świecie, w tym Panaeolus cyanascens (więcej o nim poniżej). Gatunki zaliczane do tego rodzaju zazwyczaj mają wypukłe kapelusze. W przeciwieństwie jednak do rodzaju Psilocybe, nie wszystkie jego przedstawiciele zawierają psylocybinę i psylocynę.

• Panaeolus cyanescens (Copelandia)
• Panaeolus cambodginiensis
• Panaeolus tropicalis

Growkit „Copelandia Hawaiian”

(650)

(650)

Growkit „Copelandia Hawaiian”

Zobacz produkt

Gymnopilus

Ten rodzaj grzybów często spotyka się w lasach strefy umiarkowanej i podzwrotnikowej w USA oraz Europie. Wiele gatunków zawiera psylocybinę i psylocynę, ale zwykle w znacznie niższym stężeniu niż Psilocybe czy Panaeolus, dlatego na ich poszukiwania w terenie wybierają się głównie zapaleni mykolodzy. Zazwyczaj mają wypukłe, z czasem spłaszczone kapelusze oraz pomarańczowo‑brązowe zabarwienie. Do popularnych gatunków należą:

• Gymnopilus spectabilis
• Gymnopilus aeruginosus
• Gymnopilus luteus
• Gymnopilus viridans

Pluteus

Rodzaj Pluteus, występujący w lasach liściastych i mieszanych, obejmuje kilka gatunków wytwarzających niewielkie ilości psylocybiny. Te grzybki halucynki uwielbiają bogate podłoże i zazwyczaj wyrastają na martwym drewnie lub w bardzo żyznej glebie. Do gatunków zawierających psylocybinę należą:

• Pluteus salicinus
• Pluteus atricapillus
• Pluteus cyanopus

Jakie są najczęściej spotykane rodzaje grzybków halucynków?

Jeśli interesujesz się psylocybiną, z pewnością raz po raz będziesz trafiać na kilka tych samych gatunków grzybków halucynków. Niektóre cenione są za moc działania, inne za łatwość uprawy, a jeszcze inne – za jedno i drugie! Przyjrzyjmy się kilku z nich.

Psilocybe cubensis

Psilocybe cubensis to najczęściej spożywany gatunek grzybków halucynków. Ponieważ są bardzo proste w domowej uprawie, nawet dla początkujących, jego szczepy są dostępne praktycznie przez cały rok i na całym świecie. W obrębie tego gatunku istnieje jednak ogromna liczba odmian, z których każda wyróżnia się własnym profilem działania i specyfiką wzrostu.

Niektóre zapewniają bardziej intensywne, psychodeliczne tripy, inne sprzyjają głębokiej introspekcji, a jeszcze inne słyną głównie z obfitych plonów. Wystarczy, że zajrzysz na nasze growkity na stronie, aby przekonać się, jak różnorodny jest świat odmian cubensis.

Psilocybe cyanescens

To najsilniejsze grzybki halucynki na świecie. Znane także jako Copelandia lub Blue Meanies, mają niemal upiornie biały kolor i rosną w klimacie tropikalnym. Choć ich uprawa bywa wymagająca, można je wyhodować w domu z zarodników lub gotowych growkitów.

Te grzyby są nie tylko wyjątkowo mocne, ale też zapewniają haj o jakości tak nietypowej i ulotnej, jak ich wygląd.

Psilocybe azurescens

Te grzyby pochodzą z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych, ale z czasem zaczęto je uprawiać na całym świecie. Są również wyjątkowo silne, dlatego stanowią ciekawą opcję dla osób, które potrafią je bezpiecznie zbierać w naturze.

Rozpoznasz je po szerokich, jasnobrązowych kapeluszach z charakterystycznym „sutkiem” na środku oraz szarobrązowych trzonach. Jak większość grzybów, pojawiają się jesienią, gdy robi się chłodniej, a pogoda jest wilgotna i łagodna.

Psilocybe mexicana

Występuje wyłącznie w Meksyku, Gwatemali, Kostaryce i Salwadorze. Owocniki pojawiają się od maja do października, zazwyczaj w gęstych kępach. Grzyby te mają małe, brązowe, stożkowate kapelusze i z wyglądu przypominają łysiczkę lancetowatą (Psilocybe semilanceata). Najchętniej rosną w wilgotnym mchu i na trawiastych polanach w lasach liściastych.

Psilocybe semilanceata

Słynny muchomor wiosenny, czyli liberty cap! Te grzybki rosną praktycznie na całym świecie, ale najczęściej spotyka się je na łąkach i pastwiskach w Europie oraz Stanach Zjednoczonych. Odnotowano je także w Chile, Indiach, Pakistanie, Australii i Nowej Zelandii, gdzie najprawdopodobniej zostały zawleczone przypadkowo.

Uważa się, że to właśnie te grzyby, ze swoim charakterystycznym kształtem „sutka”, zainspirowały wizerunek wiedźmy na miotle (często rysowanej w podobnym kształcie) oraz typowy kapelusz czarownicy z wygiętym czubkiem. Przypuszcza się również, że „wiedźmy” w rzeczywistości zbierały i używały tych grzybów, uznawanych wówczas za nieczyste i bluźniercze!

Amanita muscaria

Nawet jeśli nie wiemy dokładnie, czym jest ten grzyb, jego charakterystyczny wygląd kojarzy niemal każdy. Amanita muscaria, czyli muchomor czerwony (ang. fly agaric), to halucynogenny grzyb od wieków wykorzystywany przez szamańskie kultury na całej półkuli północnej. Nie jest to klasyczny grzyb psychodeliczny – działa w inny sposób niż grzybki zawierające psylocybinę.

Istnieją nawet przekazy o syberyjskich pasterzach reniferów, którzy pili mocz zwierząt najedzonych tym grzybem i wchodzili w transowy stan świadomości. Uważa się, że w moczu pozostają substancje odpowiedzialne za efekt psychiczny, podczas gdy bardziej toksyczne związki ulegają metabolizmowi, co teoretycznie czyni taki napój „bezpieczniejszym” do spożycia.

Czy wszystkie grzybki halucynogenne rosną w tych samych miejscach?

Wcale nie – rosną na całym świecie. Jako grzyby najlepiej czują się jednak w wilgotnych miejscach i porach roku, a także w środowiskach bogatych w składniki odżywcze. Choć nie jest to żelazna zasada, wiele gatunków szczególnie upodobało sobie okolice odchodów roślinożerców.

Odkrywając ogromne królestwo grzybków halucynków

Jak widać, istnieją setki gatunków grzybków halucynków – i prawdopodobnie jeszcze więcej czeka na odkrycie! Choć możesz wyruszyć w teren na poszukiwania rzadkich, osobliwych i zdumiewających okazów, rozsądnie jest najpierw poznać i rozpoznać te bardziej pospolite z tej listy i zacząć właśnie od nich. Ich popularność nie wzięła się znikąd. I jak zawsze – absolutnie kluczowe jest, aby dokładnie wiedzieć, co zbierasz i co zamierzasz zjeść.

Nawet jeśli nigdy ich nie spróbujesz, sam fakt, że natura tak uparcie tworzy halucynogenne formy życia, potrafi napawać zachwytem!

Max Sargent

Max pisze od ponad dekady, a w ostatnich latach wyspecjalizował się w dziennikarstwie konopnym i psychodelicznym. Tworzył treści m.in. dla Zamnesia, Royal Queen Seeds, Cannaconnection, Gorilla Seeds, MushMagic i innych marek, dzięki czemu świetnie zna różne segmenty tej branży.

Przeczytaj pełną biografię