LSD a LSA – na czym polega różnica

Miguel Antonio Ordoñez

Freelance’owy dziennikarz specjalizujący się w branży konopnej

Miguel Antonio Ordoñez

Ostatnia aktualizacja: 13 Styczeń 2021

LSD i LSA nie tylko brzmią podobnie – to w istocie chemiczni „bracia”. LSA jest naturalnym odpowiednikiem syntetycznego LSD, do tego stopnia, że Albert Hofmann, ojciec LSD, był zaskoczony ich niemal identyczną budową.

LSA jest prekursorem LSD. W chemii prekursor to substancja biorąca udział w reakcji prowadzącej do powstania innego związku. Innymi słowy, zanim LSD stanie się LSD, na jednym z etapów jest właśnie LSA. Z tego punktu widzenia LSD można postrzegać jako bardziej „dopieszczoną” i udoskonaloną formę LSA.

Na tym też opiera się ich główne podobieństwo – na wspólnej strukturze chemicznej. LSA (d-amid kwasu lizergowego), znane również jako ergina, zawiera kwas lizergowy, czyli ten sam kwas, który stanowi fundament LSD. Poza tym jednak są to substancje o wyraźnie odmiennym charakterze.

Naturalne kontra syntetyczne

LSA występuje naturalnie w lasach na całym świecie, podczas gdy LSD jest efektem złożonej pracy laboratoryjnej. Najczęściej LSA znajdziemy w nasionach pnącza Hawaiian Baby Woodrose, a także w nasionach Morning Glory oraz szeregu innych roślin. Nasiona te często się przeżuwa, aby wydobyć zawarte w nich LSA.

Nasiona Morning Glory mają za sobą długą historię rytualnego użycia wśród rdzennych plemion Meksyku. Od wieków nasiona zawierające LSA służyły w ceremoniach do nawiązania kontaktu z bóstwami.

Podobna struktura, odmienne działanie

To właśnie słynny chemik Albert Hofmann, odkrywca LSD, jako pierwszy wyizolował i zidentyfikował LSA z próbek nasion otrzymanych z Ameryki Południowej. Choć działanie psychoaktywne tych nasion było już dobrze znane, dopiero gdy Hofmann wyodrębnił z nich alkaloidy, stało się jasne, że kluczową substancją jest LSA. Do tego momentu sądzono, że LSA występuje wyłącznie w grzybie sporyszu (Claviceps purpurea).

W praktyce o różnicy decyduje jednak niewielka zmiana w budowie cząsteczki. Podobnie jak serotonina i psylocybina są blisko spokrewnione chemicznie, ale farmakologicznie działają zupełnie inaczej, tak samo LSA i LSD to pokrewne psychodeliki, których efekty dzieli przepaść. Doświadczenie po spożyciu dobrej jakości LSD często opisuje się jako niezwykle klarowne, krystalicznie czyste pobudzenie umysłowe.

LSA przyjmuje się zazwyczaj razem z pełnym pakietem alkaloidów obecnych w nasionach, a tych może być naprawdę sporo. Nudności, wymioty, bóle głowy i wzdęcia należą do częstych skutków ubocznych. Choć trudno jednoznacznie przypisać je samemu LSA, wyraźnie widać, że „body load”, czyli fizyczne obciążenie organizmu po LSA, jest znacznie większe niż w przypadku LSD. Bardzo typowe są działanie uspokajające i oniryczne. W swoich pierwszych autoeksperymentach z LSA Hofmann opisywał wyraźną senność i wrażenie bycia w półsennym, marzeniowym stanie.

Brak zamiennika dla LSD

Choć nasiona zawierające LSA mają długą historię zastosowań enteogenicznych i rytualnych, w żadnym razie nie stanowią pełnowartościowego zamiennika LSD. Obie substancje są do siebie zbliżone pod względem chemicznym i LSA faktycznie potrafi wywoływać głębokie, zmieniające świadomość doświadczenia. Mimo to przejrzystego, energetyzującego i wyraźnie pobudzającego charakteru LSD nie da się tu odtworzyć – LSA częściej wprowadza w stan lekkiego otępienia i onirycznego, sennego transu.